Otavalo - Pappalacto hot spring - Tena

Wakker (alweer) rond 5uur, het lijkt niet te lukken om naar een uurtje of 6 door te slapen. Vanochtend vond een haan (dat dacht Marco) of een krolse kat (dat dacht ik) het tijd om wat lawaai te gaan produceren. Ook de vuilnisophaaldienst maakt hier herrie, ze zetten een gezellig muziekje aan, telkens als ze stoppen. Overdag niet erg, maar s Avonds en s ochtends toch niet zo gaaf😣.
Wel leuk om rond 6 uur te lezen op de app dat Boaz opgehaald is door Marco en Anita en het erg goed heeft gehad in t pension. Nu nog lekker wat rustiger bij zijn halfzus Happy 2 weken in huis in Bergschenhoek.

Vanochtend om 8 uur de bus in. We moeten 3 u rijden dwars door het Andesgebergte. In Otavalo schijnt de zon nog, maar bij het stijgen in de bergen wordt het weer slechter, regen en mist.

We passeren rond 10.30 het hoogste punt op 4050m. We zien wel dat het landschap erg kaal is, maar de bomen met papierschors zien we niet.
In een gehucht met 3 huizen net voor de top lopen alpaca's aan de kant van de weg.
Ook passeren we de vulkaan die voor de warmte zorgt in de warmwaterbronnen van de Pappalacto hot springs.

Rond 11u zijn we bij de Pappalacto hot spring. Koud om buiten te lopen, maar heerlijk warm zwemwater dat door de vulkaan wordt opgewarmd. Zelfs Astrid zwemt, nou ja, hangt in het water. Er is 1 heel warm zwembad. Sjoerd geeft aan dat hij wat duizelig was toen hij eruit stapte. En Nienke gaat zelfs even helemaal plat als ze eruit stapt. Gelukkig is Marco er bij en blijft praten, benen omhoog etc. Nadat ze haar kleren aan heeft en een beker warme chocomelk gaat t weer goed.

Rond 1 uur rijden we weg richting Beaza waar we om half 2 gaan lunchen. Sandwich voor de kids, kippensoep voor Astrid en forel voor Marco.
Weer even WiFi beschikbaar, dus Sjoerd kan nog even met zijn maten appen.

Rond 14.45u gaan we de bus weer in voor t laatste stuk richting Tena.
De weg is op sommige momenten heel slecht, gaten en hele stukken weggespoeld. Henri, de chauffeur, houdt er een pittig tempo op na. De natuur verandert erg snel naarmate we dalen. Steeds meer Amazone gebied. De huizen veranderen ook, armoedige kleine hutjes op de helling met daken van spaanplaat en weinig stenen muren. We vragen ons af waar deze mensen hun boodschappen doen want nergens is een winkel te bekennen.

Rond 17u komen we aan bij onze logde in Tena. Aan de rand van de jungle staan leuke kleine houten hutten met kamers. Helemaal van hout met hangmatten op de veranda. De kids zijn nog even lekker gaan zwemmen en spelen in de rivier en Marco en ik hebben de rugzakken gepakt voor de komende 3 dagen jungle.

Geschreven door MarcoAstridSjoerdNienke