Vanochtend ging om 6u de wekker. Niemand heeft t koud gehad vannacht. Nienke en Astrid hadden veel spullen mee de tent ingenomen, de mannen iets minder😉. We klappen de tenten in, die van de kids is eigenlijk iets te hoog (Nienke heeft iets teveel spullen in de tent laten liggen😂), maar het lukt om de hoes eroverheen te krijgen. Om 6.45u gaat de poort naar de Sossusvlei open. Wij zijn er iets voor 7u doorheen. De weg, nog 65km naar Sossusvlei, is geasfalteerd en rijdt makkelijk. We zien in t schemerdonker een oryx, spiesbok. Wat een prachtig mooi dier met enorme hoorns. Als hij de auto opmerkt, rent hij hard weg. Na 45km komen we bij Dune45. Het is bijna half8, dus we gaan hier de auto uit om de opkomende zon achter de duinen op te zien komen. We lopen de duin op, zwaar voor de knietjes en best vermoeiend. Op een bepaald moment komt de zon boven de duinen uit en dan gaat het heel snel. De lucht en de duinen kleuren prachtig. Het licht op de rode duinen geeft een mooie gloed. We schatten in dat Dune45 zo’n 150 meter hoog is. Marco en Nienke lopen na de nodige foto’s en het ‘gewoon zitten en genieten’ nog een stuk verder omhoog. Sjoerd en Astrid lopen terug naar de auto en maken daar alvast ons ontbijt klaar. Griekse yoghurt met havermout en wat appel.

Nadat we alle 4 gegeten hebben, rijden we verder naar Sossusvlei. Daar aangekomen is het nog 5km naar Deadvlei. Die 5km mag je alleen rijden met een 4x4 wagen. Bij het verhuurbedrijf gaven ze aan dat we hier de banden moesten laten leeglopen tot 1.3 bar, maar toen Marco dit nog even checkte bij een van de plaatselijke bestuurders van een jeep die daar met veel toeristen rijdt, bleek dit niet nodig. We hebben het plaatselijke advies gevolgd en dat bleek prima te gaan. We zijn niet vast komen te zitten in de enorme zandbak die ons naar deadvlei bracht. Daar aangekomen was het ongeveer 20min wandelen naar deadvlei. Hier staan kameeldoornacacia’s die enorm oud zijn en zwart. Bijzonder hoe die hier blijven staan zonder water in de brandende zon.

Vele foto’s verder lopen we terug naar de auto en rijden we terug door de zandbak (5km) en vervolgens 65km over asfalt naar de camping. Het waait hier enorm, dus buiten lunchen bij onze plek betekent ook zandknarsen. Daarom besluiten we om in t restaurant te lunchen. Kids eten bratwurst met friet😋.

Na de lunch besluiten we on nog even naar de canyon te rijden, 4,5km verderop. Op de weg ernaartoe spotten we een luipaard. Dat is uniek hier in dit deel van de Namib woestijn. Hij rent helaas hard weg, wil niet op de foto😐. De canyon is niet heel bijzonder.

Wat nog wel een heel bijzondere ervaring is, is de zonsondergang. Daarvoor rijden we een paar km het park in, naar Elim dune. Wat een klim omhoog. Na elke duintop volgt toch nog een andere. Sjoerd is dit keer snel in het omhoog klimmen, na een half uur besluiten Astrid en Nienke terug te keren naar de auto en loopt Marco door. Het is een mooi licht dat de mannen hebben gezien. Nienke en Astrid hebben bij de auto een grote groep antilopen gespot. Rond half 7 zijn de mannen terug bij de auto. Snel naar de camping waar we de tenten klaarmaken en dan lekker gaan eten in t restaurant (Marco eet een oryx).

We liggen iets na 21u in bed, moe en voldaan.

Geschreven door MarcoAstridSjoerdNienke