Het is een mooie zonnige dag en na een goed ontbijt hebben we de spullen al weer ingepakt om onze tocht te vervolgen. We gaan op weg naar beschermd natuurgebied (wildlife refuge). Je verwacht het niet om na toch een paar suffige dorpjes en weilanden en zo’n 2 uur rijden in een gebied terecht te komen dat zo uitgestrekt, omvangrijk en mooi is. Het blijkt een dag van variëteiten te worden.
Dichte bossen, prachtige velden, mooie meren en moerassen.
In eerste instantie willen we een trail lopen dat rond een heuvel gaat. Maar hoewel de omgeving prachtig is, besluiten we na een half uur weer terug te gaan. Het pad is gewoon te modderig en glibberig want het heeft de voorgaande dagen flink geregend.
We rijden daarom een stukje verder het gebied in en lopen over een pad met een meer aan de ene kant en moeras aan de andere kant. Op een gegeven moment stuiten we op een houten vlonderpad dat honderden meters door het moeras loopt. Zo kunnen we het moerasgebied van dichtbij verkennen. In het ondiepe water staan bomen met lange baarden van mos, en ziet er onheilspellend uit. Het kraken en kletteren van de takken in de wind versterken het griezelige effect. Je zou hier in het donker bij vollemaan lopen, dan zou je overal spoken zien. Maar wij vinden het fantastisch.
Als we het gebied weer uitrijden, zien we een grote groep Roosevelt herten. De afstand is zodanig dat ze rustig hun gang blijven gaan terwijl wij alle tijd hebben om ze met de verrekijker te bespieden.

Geschreven door LetsgotoAmerika2016