Het is vandaag Memorial Day, een soort 4 mei, dat hier tevens een vakantiedag is. We gaan voor de laatste keer Yellowstone binnen, dit keer de noordelijke ingang, door de poort die vernoemd is naar president Theodore Roosevelt.
Een eenzame Elk (cq. Wapiti) staat op een heuveltje te poseren, gevleid door de aandacht die zij van ons krijgt als we met de camera in de aanslag uit de auto stappen. Om de benen te strekken lopen we even verderop een korte trail naar de “Wraith waterval”. Niet helemaal duidelijk waarom deze zo heet, maar het is wel een aparte waterval vanwege de vele treden waarlangs het water naar beneden valt.

Daarna weer verder met de reis. Maar we komen niet heel veel verder; we stuiten op een groepje auto’s langs de weg en mensen die ernaast staan. We weten inmiddels dat dit betekent dat er wat te zien valt. Meestal dan, want het is soms ook vals alarm… maar dit laatste is het deze keer zeker niet. Een stukje verderop is een zwarte beer aan het aanrommelen met planten en wortels. Yes! Gisteren hadden we de Grizzly weliswaar goed kunnen bekijken, maar van de zwarte beer slechts een glimp kunnen opvangen. Dit wordt nu helemaal goed gemaakt!

We komen bij een canyon waar een calsiet berg wit tegen afsteekt. Hier en daar komt er een kringeltje rook uit de berg. De canyon wand bestaat uit allerlei rotsformaties die ver omhoog steken. Deze wanden zijn miljoenen jaren geleden ontstaan na een uitbarsting, die na miljoenen jaren daarna herhaald werd. De lagen zijn hierdoor boven op elkaar gestapeld en weer opzij geduwd door de volgende eruptie. En is er hierdoor een brede rivier ontstaan die hier tussendoor zijn weg zoekt.
Het is eigenlijk al ver in de ochtend als we kunnen gaan ontbijten, we lieten het ons dan ook goed smaken na toch al weer een actieve en bezienswaardige ochtend. We bekijken daar de 'Tower waterval', die een mooie regenboog laat zien waar het water in de diepte valt.

Verder richting uitgang van Yellowstone gaan we over een hoge bergpas. Een laatste bizon stier verspert nog de weg, tot die langzaam aan vlak langs onze auto wegloopt. Wat een kolos, we kunnen hem bijna aanraken (maar we laten het auto raampje toch maar dicht…). Omhoog gaat het, tot de sneeuw langs de weg meters hoog ligt, en we bijna gelijke hoogte rijden als de ons omringende bergen. We snuiven de frisse berglucht op, denkend aan het vlakke Holland, waar het naar verluid een broeierige 30+ graden is. Verder Wyoming inrijdend, wordt het een echte western omgeving. Bruine rotsen, canyons, the works. Het is buitengewoon interessant, jammer dat ik tijdens het rijden ook nog op de weg moet letten.

Aangekomen in Cody is het echt ‘wild west’. Alles in deze plaats gaat over Buffalo Bill (de stichter van deze stad). Bij de mac eten we een hapje en halen we een bak koffie, en ja hoor komt een klant binnen met pistool in holster. Sommige dingen zijn niet zoveel veranderd sinds de tijd van William Cody (alias Buffalo Bill).

Speciaal voor Martien: foto van een heel klein vogeltje.

Geschreven door LetsgotoAmerika2016