We verlaten Oregon en rijden Idaho binnen. Daarmee zijn we meteen ook een uur vakantie kwijt want we gaan door een tijdzone. We gaan naar het 'National Birds of Prey Conservation Area' nabij Boise Idaho, een gebied rond een canyon waar veel roofvogels verblijven.
De omgeving is steppe-achtig, op weg naar de canyon zien we een Amerikaanse antilope niet ver van de weg staan. Hij heeft ons pas in de gaten als we op een meter of 20 afstand zijn, en stuift vlak voor ons de weg over en verder het land in. We zien heel veel grond eekhoorns, af en toe rennen ze de weg over (dat laatste gaat helaas niet altijd goed). Deze beestjes zijn mede de reden dat er hier zo veel roofvogels voorkomen. De grond eekhoorn is hun standaard maaltijd.
Bij de canyon zien we al direct een groep van drie gieren in formatie vliegen en de thermiek gebruiken om hoogte te winnen. En even later zien we verscheidene 'golden eagles' in de lucht rondjes draaien op zoek naar prooi. Af en toe worden ze lastig gevallen door kraaien en is er gekibbel daar hoog in de lucht. In de canyon zelf is de prairie valk de overheersende soort. Dat is de straaljager onder de roofvogels, we zien ze regelmatig langscheren. De kraaien proberen het niet eens om met die snelle jongens iets te doen.
Fotograferen of filmen van de vogels is helaas ontzettend moeilijk. Gelukkig hebben we een verrekijker bij ons, en kunnen we ze wel goed bekijken. Indrukwekkend mooi. En de omgeving natuurlijk ook, een diepe canyon met de Snake river die er doorheen loopt.
We rijden nog wat verder langs de canyon en komen bij de Swan dam. We kunnen over de dam lopen. Ook daar mooi uitzicht op de canyon.
Na het bezoek aan de dam gaan we naar een plek waar Indianen duizenden jaren geleden tekeningen/tekens in de rotsen gegraveerd hebben. Onderweg daar naartoe zien we midden op de weg een Amerikaanse das, die een onderonsje heeft met een grond eekhoorn. Ik stop de auto op een paar meter voor de dieren. De grondeekhoorn maakt van de gelegenheid gebruik om zijn leven te redden door onder onze auto te vluchten. De teleurgestelde das vlucht de prairie op en is mogelijk in zijn hol gevlucht, want we zien ‘m niet meer.
Bij de site met de indianen petrogliefen aangekomen vinden een stuk of zes rotsen waar we de tekens op zien. Vreemde patronen met cirkels en strepen. Maar het is bloedheet, dus na een half uurtje ontvluchten we de hitte.
We gaan overnachten in Twin Falls, dat is nog een aardig stukje rijden en we komen rond een uur of zeven bij dit stadje aan. Waar de highway de stad binnenkomt is een enorme brug over de Snake river gemaakt. Daar bewonderen nog even het uitzicht. Een paar base jumpers springen van de brug af en landen met hun parachute op de bodem van de cayon. Als we naar de auto teruglopen trapt Linda bijna op een slang. Nu weten we ook waarom de rivier ‘Snake river’ heet.

Geschreven door LetsgotoAmerika2016