Vanochtend keken we naar buiten, en wie schetst onze verbazing? … de omgeving is een winterlandschap geworden! Ouray ziet er opeens heel anders uit: Aan alle kanten omringt door besneeuwde bergen en witte bomen. Prachtig zeg. Na ons ontbijt maken we een wandeling door het stadje.
Het is wel een geluk dat deze sneeuw niet een dag eerder viel, want langs diepe ravijnen rijden over gladde bochtige wegen, zonder vangrail of zelfs een berm… Ik moet er niet aan denken.

We verlaten Ouray en gaan op weg naar de Black Canyon of the Gunnison, ongeveer 40 mijl vanaf Ouray. Hoewel wegen afgesloten zijn vanwege de sneeuw kunnen we net het visitors center bereiken, waar we vanaf een een paar uitkijk punten in de canyon kunnen kijken. Zoals de naam al aangeeft, is het gesteente van de canyon zwart. Met de vers gevallen sneeuw geeft dit een prachtig contrast.
En deze canyon is diep!!! Niet te geloven wat een eind de wanden steil naar beneden gaan. Als de Empire state building op de bodem zou staan, zou die er niet boven uitsteken. Zeer indrukwekkend deze canyon, en te meer door de weersomstandigheden van buitengewone schoonheid.

Rond een uur of 4 komen we aan in Cedaredge, waar we onze vrienden Cindy en Scott wonen. Het is een warm en gezellig weerzien. We emailen met grote regelmaat maar elkaar dan weer ontmoeten na een jaar is gewoon een groot feest. Cindy heeft haar best gedaan ons verblijf in “the Bearroom”, die kort daarvoor tot “Bed & Breakfast” is verklaard, heel speciaal te maken.

Eerst lekker gezamenlijk eten, wat een welkome afwisseling is met de magnetronmaaltijden van de afgelopen weken. Met als toetje een fantastische Applepie, gewoon weg heeeeeeerlijk. Als we op de bank zitten komt de gitaar tevoorschijn en blijkt dat we verschillende liedjes samen kunnen zingen. Zij in Engels, wij in Nederlands. Geweldig gewoon, en het klonk zo super goed. Scott kan fantastisch gitaar spelen en zingen kunnen ze ook, de sterren van de hemel, zeg maar!!

Geschreven door LetsgotoAmerika2016