De hele ochtend tot in de vroege middag lopen we door het schiereiland-stadje Nessebar. De golven breken op de rotsen, het is een geweldig gezicht. Er staan voldoende bankjes die uitnodigen om even te gaan zitten om van het uitzicht te genieten. Het is prachtig weer en we wandelen drie kwart van de kustlijn van het schiereiland.
Als we aankomen bij een oud torentje en de ruïne van een kloosterkerkje uit de zesde eeuw gaan we de straatjes van het stadje weer in. Het is hier heerlijk slenteren door pittoreske straatjes waar oude gebouwen afgewisseld worden door winkeltjes die van alles en nog wat verkopen.
We eten een brunch op een terrasje vlak naast de ruïne van de St. Sophia kerk, deze stamt uit de vijfde eeuw en was deel van een bisschoppelijk paleis. Het oude en nieuwe ligt dicht bij elkaar, alles is compact op de beperkte ruimte die het schiereilandje biedt.
In de middag laten we de zwarte zee achter ons en rijden we naar Plovdiv, de op één na grootste stad van Bulgarije. Ook deze stad heeft een lange historie en is een stuk ouder dan Athene of Rome. Het gebied wordt al sinds duizenden jaren voor Christus bewoond. Dit is goed in het centrum van de stad te zien, daar zijn delen van het romeinse stadion bloot gelegd (denk aan zo’n ‘Ben Hur stadion’ waar o.a. paardenrennen gehouden werden). Het stadion was 240 meter lang en 50 meter breed en bood plaats aan 30000 bezoekers.
Onder het centrum van het huidige Plovdiv ligt de oude romeinse stad dus eigenlijk nog steeds onder de straten en gebouwen verborgen. Het straatniveau van die tijd ligt zes tot acht meter onder het huidige straatniveau. Een stukje verderop zijn restanten van het Forum van Philippopolis (zoals het ooit heette) te zien. Ook daar is het gedeeltelijk opgegraven, met als gevolg het aparte effect van de huidige bebouwing die er bovenop staat.
Uit de recentere geschiedenis van de Ottomaanse overheersing is een moskee bewaard gebleven. Het moderne Plovdiv heeft een gezellig centrum, met enorm veel terrasjes en restaurantjes en ruim opgezette pleinen.
Geschreven door LetsgotoAmerika2016