We hebben slecht geslapen, de verwarming stond op winterstand en we lagen zwetend in een veel te smal bed. Het kantoor van het motel was al gesloten, dus niemand beschikbaar om er wat aan te doen. Dan maar de airco aan, maar dat ding maakte een herrie… Bijna geen water uit de kraan. Drie keer niks dus, dit motel.

Toch moeten we vroeg uit bed, want we gaan trails lopen in Rocky Mountains National Park. Snel een donut en wat reepjes gekocht en op weg naar Bear Lake. We rijden rond 7 uur het park binnen. Onderweg komen we daar een wilde kalkoen tegen, die parmantig langs de weg op wacht staat. De trail rond Bear Lake is eenvoudig en niet lang (1,5 km) maar wat werd dat een prachtige wandeling! Het is zonnig en windstil, het meer vormt een volmaakte spiegel voor de bergen er omheen.
Direct aansluitend lopen we het 2,5 km trail naar de Alberta waterval. Dat gaat in het begin heel makkelijk, want het gaat heuveltje af. En we weten inmiddels wel dat we daar op de terugtocht de prijs voor moeten betalen (en dat werd inderdaad een hele kluif). Maar het was de moeite waard. Door al de smeltende sneeuw bulderde de waterval met grote kracht. Door wat geklauter op en over rotsen konden we heel dichtbij al dit geweld komen. Spektakel!

Terug op de parkeerplaats, voelen we de voeten en benen behoorlijk. Maar…we zijn er nog niet…
We kregen de tip om ook naar Sprague Lake te gaan kijken. Maar eind van de de ochtend zou parkeren daar zou volgens de parkeerwacht lastig zijn. Zij adviseert ons de Shuttlebus te nemen die ons gratis bij het meer afzet en waarmee we ook weer hier terug kunnen komen. Alles is bij deze busdiensten prima geregeld. Mensen die er op letten dat iedereen goed doorschuift, de chauffeur die de bus over de toch wel wat scherpe haarspeldbochten manoeuvreert, maar ook vertelt waar de mooie plekjes zijn om te bezoeken, wanneer de volgende bus komt, waar je in de rij moet staan etc… Kortom, prima service.
Maar goed, we rijden met de bus naar Sprague Lake en inderdaad een prachtig meer. Minder mooi als Bear Lake maar toch… en wat belangrijker is, geen stijgende paden meer dus maken we een wandeling (zo’n 2 kilometer) om het meer heen en bij onze stop halverwege zien we ineen een kolibrie naast ons fladderen. Een foto maken is toch wat lastig van zo’n beestje…

Na al ons gewandel van deze ochtend gaan we aan de rit door de Rockies beginnen. En ik kan niet anders zeggen….fenomenaal. De rit ging steeds hoger en hoger en prachtige winterse beelden van bergtoppen die na elke bocht steeds meer vorm krijgen en een behoorlijk diepe afgrond naast ons (voor mij als bijrijder toch ietwat dichtbij…) Deze route brengt ons op bijna 4 km hoogte, de hoogst gelegen weg in de VS. We hadden al van de buschauffeur gehoord van een paar prachtige overviews en met name de laatste was weergaloos, indrukwekkend mooi. We hadden tevens het geluk dat er een 'sunbow' te zien was (soort regenboog, maar dan veroorzaakt door ijskristallen hoog in te atmosfeer).

Aan de andere kant van de Rockies rijden we langs het (bescheiden) begin van de Colorado rivier. Die is hier nog een klein stroompje, verder stroomafwaarts wordt het een grote rivier die ook door de Grand Canyon stroomt. In de groene velden langs de Colorado, zien we een groep “Mule Deer”, een hertensoort.

We overnachten in Granby, een prettig hotel. Ruime kamer en groot bed, balkon met uitzicht op de heuvels, en een uitstekende rib-eye in het restaurant (dat alles doet het mottige motel in Estes Park van gisteren al weer vergeten).

Geschreven door LetsgotoAmerika2016