Vandaag ondernemen we de tocht door de Cascades, hopend op redelijk weer en geen sneeuw. Hoewel de temperatuur in de auto aangeeft dat het behoorlijk koud en buiten bewolkt is, klaart het toch in de loop van de ochtend op gelukkig en wordt het zelfs een warme en mooie dag.
Onze eerste bestemming (Diamond Lake) blijkt niet haalbaar en vervalt helaas, want zodra we de afslag nemen blijkt deze weg volledig besneeuwd te zijn.
Dus op naar de volgende stop: Langs een behoorlijk stijgend en regelmatig behoorlijk glibberig pad, maken we onze eerste wandeling. Op naar de Watsonfall, onderdeel van het Umpqua forest. Een heerlijke tocht en gelukkig hebben we onze wandelstokken bij ons. Zeker bergie-afwaards een onmisbaar attribuut.
Als we bij de brug komen waar het afstromende kletsende water onder doorloopt is dat al een schitterend gezicht.
Ons verdere pad omhoog brengt ons nog dichter bij de oorzaak van dit met veel geraas en gebulder, vallende water. Een prachtig hoge waterval. Met geklim en geglibber kunnen we er vrijwel naast komen en tegelijkertijd krijgen we een lekkere douche.
Waar we, na een toch wat slechte nachtrust, best vermoeid waren nog, is de totaliteit en levendigheid van het geheel, net het onberekende stukje dat de energie weer aanvult. We kikkeren er weer helemaal van op. Het is bijna niet mogelijk om daar te fotograferen daardoor maar ja…

Vervolgens rijden we verder naar het Toketee gebied, een andere rivier in de buurt. Als we de parkeerplaats oprijden krijgt onze auto ook een douche vanuit een enorme houten buis die daar ligt, waar blijkbaar een enorme hoeveelheid water door heen gestuwd wordt. De houten buis heeft hier en daar wat last van lekkage. Een vreemd gevaarte, maar het blijkt dat het water uit dit gebied wordt gebruikt voor de stroomvoorziening. Het water vind z’n uiteindelijke bestemming in het Deer Leap Rock waar zich 3 enorme generatoren bevinden die zo’n 22000 mensen aan stroom helpt.
Het pad langs deze rivier is iets beter begaanbaar als het voorgaande pad, maar toch een beste klus door de vele aangelegde trappetjes. En het lijkt in het begin een relatief rustig water… met een prachtig vergezicht. Om vervolgens uit te komen bij, tja…wat moet ik anders zeggen dat het altijd een prachtig gezicht blijft om deze enorme kracht en macht van water aan het werk te zien. Tja…voor mij is de vergelijking met Gods liefde door Zijn Zoon Christus snel gelegd. En het levende water dat Hij is dwars door alles heen. Dat is gewoon er bij staan en op je in laten werken. Zelfs de ruigheid en het gebulder langs basaltrotsen krijgt dan een vreedzaam en ongestoord geheel. Dit is een match die direct mijn hart en emotie aanspreekt.

Aansluitend rijden we naar ons motel dat vandaag in Roseburg staat, waar we nog van een heerlijke avond buiten kunnen genieten, want het is hier een stuk warmer.

Geschreven door LetsgotoAmerika2016