Gisteravond begon ik (Bert) last te krijgen van mijn voet, en vandaag is het echt hommeles. Een acute jicht aanval. Ik heb er jaren geen last van gehad maar nu dus wel, uitgerekend hier en nu... Zucht... Lopen wordt schuifelen, iedere stap voelt alsof een krokodil in mijn voet bijt.
Gelukkig staat er geen wandeling op het programma, dus we maken er het beste van.
Omdat we toch "in de buurt zijn", rijden we naar "Morley Nelson Snake River Birds of Prey National Conservation Area". Een enorm groot gebied waar roofvogels hun gang kunnen gaan (Zes jaar geleden hebben we deze plek ook al bezocht). Boven op de rand van een canyon is een uitkijk plek, waar we hopen de vogels te zien.
We zien een adelaar, maar die heeft ons wellicht al eerder in de gaten en vliegt al snel naar hogere regionen. We krijgen een valk wel goed in het vizier.

Daarna gaan we naar de zandduinen van Bruneau. Door een combinatie van omliggende bergen en wisselende windrichting, verzamelde zich op deze plek zand dat uit de verre omgeving geblazen hier neerviel. Het resultaat zijn enorme (grijze) zandduinen tot zo'n honderdvijftig meter hoog.
Er zijn ook een paar meertjes. Het is er heerlijk rustig zitten langs de waterkant. Uitkijken over het water en af en toe verrast worden door weer een vogelsoort die we nog niet eerder gezien hebben. We gaan met de camera op jacht om er een aantal in beeld te krijgen.
Eenmaal in ons motel, wordt het wel duidelijk dat ik echt een dokter nodig heb om medicatie voor de jicht te krijgen, want anders valt de rest van de vakantie in duigen. Maar ja, hoe zal dat gaan hier in Amerika? Dat gaan we morgen beleven.

Geschreven door LetsgotoAmerika2016