Na een bakkie leut gaan we al vroeg op weg, veel van de motels serveren door de afgelopen corona periode geen ontbijt meer dus kiezen we voor een picknick aan zee.
Het werd uitwaaien tegelijk, ’s morgens (en trouwens ’s nachts ook) is het door de zeewind behoorlijk koud. We verorberen wat broodjes met… natuurlijk nog koffie en genieten nog even van het uitzicht.
Vandaag gaan we de zee voorlopig even achter ons laten…op naar Humboldt Redwood Park. Waar we o.a. de Founderstree gaan bewonderen. Hoewel we nog wel een tussenstop maken bij een overview waar het hele jaar door walvissen gespot kunnen worden. Helaas, vandaag waren ze vast met andere zaken bezig.
Al sinds we in de USA zijn valt de volle intensiteit van de vele bloemen, ook gewoon langs de rijbaan, op met bijzonder kleurrijke en diverse bloemen.
Als we in Humboldt Redwood arriveren lijkt onze auto maar een Dinkytoy speelgoedautootje. Majestueuze grote bomen die al vele honderden jaren op deze aardbol staan. De Founders Tree is 1400 jaar oud, d.i. 622nChr, en tussen de 100 en 105 mtr. Kaarsrecht en statig staat hij daar te midden van vele andere woudreuzen. Een aantal liggen er, als gevelde overwinnaars over de tijd, op de grond. En zelfs dan val je als mens in ’t niet wanneer je er naast staat. De foto’s geven maar beperkt weer wat een overweldigend gevoel het geeft om door zo’n bos heen te lopen. In een boomstam staan waar je zo drie flinke stappen in kan nemen doet toch wat met je.
In Rockefeller Redwood willen we een andere enorme gigant gaan bekijken maar blijkt de brug over een riviertje er niet te liggen. Deze blijkt te worden weggehaald en pas als “het seizoen” weer begint weer te worden neergezet. We nemen hierdoor een ander pad maar ook deze blijkt na een poosje eigenlijk afgesloten te zijn. Waarom weten we niet en zien geen reden dat dit ons tegen zou moeten houden. Toch, na al een flink stuk het bos in te zijn gelopen zien we niet PooBear maar Bearpoo en een paar meter daar vanaf een mooie bijbehorende pootafdruk.
Tja…aan dat idee moet ik toch weer even wennen en hoewel Bert door wil lopen voel ik me vermindert volgzaam, ook de bijbehorende rivier is niet meer te horen en geeft aan dat we niet de juiste richting meer oplopen haha…dus argument genoeg om om te draaien. Dan wel alsnog richting het stromende water dat we horen en dus door het bos… Terwijl Bert lekker hard blijft praten volg ik relatief stil achter hem aan. Uiteindelijk vinden we de weg terug en was de Gigant niet te vinden hierdoor maar was wel (lekker) avontuurlijk…
Bij ons volgende trail der Titanen maken we een wandeling door een stuk woud waarvan de aangegeven route wat lastig aangegeven blijkt te zijn, en het pad soms te wensen overlaat. Waardoor we op een andere plek uitkomen dan de bedoeling en de parkeerplaats niet meer te zien.
Als je ergen het bos uitloopt en je ziet je auto niet meer en elke boom lijkt op elkaar, kan je twee dingen doen… Of je loopt de goede kant op of ja… uiteraard…de verkeerde. Blijkbaar sta je ergens in het midden van waar je had moeten uitkomen van waar je niet moet zijn en waar je had moeten uitkomen. Je raad het al…we liepen natuurlijk de verkeerde kant op.
Gelukkig komen we een paar mensen tegen die ons de goede kant op kunnen sturen. Later als we bij de auto aankomen komen deze mensen ook naar de parkeerplek en staan we gezellig ervaringen uit te wisselen van onzer beider roadtour.
We eindigen de dag in Eureka. Een stadje dat we op onze eerste reis ook hebben aangedaan.

Geschreven door LetsgotoAmerika2016