Na een goed ontbijt gaan we in noordelijk richting. Doel vandaag is ‘Craters of the moon’, een enorm groot lava gebied. Onderweg komen we een info bordje tegen dat er ergens in de buurt (30km) een canyon te bezichtigen is, dus we nemen een omweg. Helaas kunnen we de beloofde canyon niet vinden, maar we komen wel bij een leuk zilvermijn stadje. Beetje wildwest sfeer, ook grote ranches met de bekende witte hekken. ‘Howdy’ zegt men hier als groet.
De craters of the moon is inderdaad groot en uitgestrekt, in vroegere dagen ook een lastig obstakel voor de pioniers die door dat gebied wilden trekken. Ook voor planten en dieren is het moeilijk overleven. Erg interessant om te zien hoe bepaalde plantsoorten dit toch voor mekaar krijgen. Het is er droog, weinig grond, er is zon en veel wind. Vandaag is er zelfs heel erg veel wind, we moeten op de trails flink tegen de wind worstelen.
Maar op een hoog uitkijk punt gaat het mis. Linda doet de deur van de auto open om uit te stappen, een harde windvlaag grijpt de deur en met een flinke klap wordt die volledig ontwricht. Er is behoorlijk wat schade. De autodeur is gedeukt, gaat niet meer goed dicht en uiteindelijk ook niet meer open.
We gaan daarom maar snel naar het motel in Idaho Falls, en hopen dat er een vestiging van Alamo (de autoverhuurder) in die stad aanwezig is. Dat laatste blijkt gelukkig het geval en nadat we onze spullen in de motelkamer hebben gebracht, rijden we de auto naar het vliegveld waar de autoverhuurders zitten. De verzekering dekt alles en we krijgen zonder probleem een andere auto. Er is geen SUV beschikbaar, dus dan maar een sedan. Wel een wat lager zitje, maar ook een stuk zuiniger. Elk nadeel heb zijn voordeel.

Geschreven door LetsgotoAmerika2016