Omdat we nogal laat van start gaan, en het bijna lunchtijd is, durven we een “Breakfast in America” aan. Dat is wel even wat anders dan een broodje kaas:
Pancakes met maple sirup, omelet, worstjes, brown hash (dat blijkt een soort rosti te zijn), uiteraard bacon (crisp, almost cremated), toast en koffie. Veel koffie, je krijgt de kans niet om je beker leeg te drinken, zodra een serveerster langskomt wordt die beker weer bijgevuld. Tjonge, daar kun je wel even mee vooruit. Dat moet ook, want we gaan vandaag weer een flink eind naar het zuiden.

We zullen verder niet al te veel gaan bomen over onze toertocht door het westen van Amerika. Dus we beginnen in de Avenue of the Giants. Hier is klein en nietig het enige waar het ons aangaat. Plop...daar gaat een kabouter. Ook ontmoeten we de illustere “Banana slug”, die hadden we al op ansichtkaarten zien staan, maar nu in levenden lijve. Raar beestje, daar in het woud.
Met ons speelgoedautootje rijden we later onder een boom door…hoe gek wil je het hebben.
Prachtig gedicht hebben ze overigens bij die boom gezet (zie foto). Want zo is het. Zelf moest ik denken aan DE boom aan waterstromen, maar dat was niet in één beeld te vangen ;)

Tijdens alle ritten maken we flink wat filmpjes (gezellig met en muziekje er bij) zodat we veel herinneringen hebben voor later als we weer thuis zijn. Vaak zit ik met mijn hoofd in de wolken, om toch die ene adelaar te spotten die een beetje fotogeniek is. Hoewel ik denk dat ik in eerste instantie denk slecht gescoord te hebben, zie ik tot mijn verbazing bij het uploaden van de foto’s dat ik er wel vier in een beeld heb zitten. Helaas zijn ze een tikje verlegen en blijven ze een beetje op een afstand ;) Je kan helaas niet alles hebben.

Onze reis eindigt vandaag bij een motel dat aan een prachtig meer gelegen is. Van alle gemakken voorzien, zelfs een klein keukentje. En een prachtig uitzicht op het meer, van uit ons zitje op de veranda. Terwijl we buiten zitten komen de buren ook een luchtje scheppen, het blijken Nederlanders te zijn. De eerste Nederlanders die we tot nog toe zijn tegenkomen. Zij maken een reis van San Francisco (onze eind bestemming hier), de andere kant op.
Na wat boodschappen te hebben gedaan, gaan we ons nu toch echt aan een huisgemaakte T.bone-steak wagen. Ohhh, het was al hemels, maar dit komt er ook in de buurt. Jammer dat je die dingen niet mee naar Nederland kan nemen. Ik ben toch maar blij met dat mannetje van mij die zo lekker kan koken.

Geschreven door LetsgotoAmerika2016