Na een goed ontbijt is het tijd om weer verder te gaan. Vandaag verruilen we Oregon voor Californië. We gaan nog even aankijken wat onze precieze bestemming zal zijn, want het wordt mooi en warm weer. Allengs wordt de keuze gemaakt, bezoek aan de Oregon grotten skippen we. We gaan direct door naar California en de kust. Ook de prachtige mammoetboom of reuzensequoia zullen tot morgen moeten wachten. Het is een stevige rit van twee en een half uur.

Omdat we daarbij het Cascades gebergte doorkruisen wordt het wel een prachtige rit. Waar ik in Nederland regelmatig een boek pak voor onderweg is dat hier nog nooit gebeurt. En ja hoor. Daar is de grens tussen beide staten en we blijken een soort grens controle te krijgen. We dachten onze kofferbak weer te moeten openen op wapencontrole (wij gangsters) maar niets is minder waar. Het enige waar de douanier om vraagt is of we fruit invoeren. Gelukkig, de zweet druppels liepen al langs ons voorhoofden. Het is gelukt we zijn er door….pffff.
De weg voert ons door de bergketen en geeft weer de nodige spectaculaire uitzichten. En ook een voorproefje op morgen, op de weg naar Crescent City, zien we de grote sequoia’s al langs de weg staan. Enorme machtige pilaren die hoog in de lucht wijzen.

Als Tomtom ons vertelt af te slaan naar de kust, merken we na een minuut of tien (tja… het is echt waar) dat ons prachtige zonnetje in eens niet meer schijnt en verborgen is achter een dikke laag mist. Even twijfelen we of we onze reisbestemming zullen wijzigen, maar rijden uiteindelijk toch door. We zien wel… een besluit dat later geen verkeerde blijkt te zijn.
Crescent City, is een havenstadje aan de Grote Oceaan. We parkeren de auto dicht aan het water, in duidelijk een soort visserij-achtige omgeving. We staan aan een pier en terwijl we uitstappen, horen we direct al een apart geluid: “Hoie, oei oie”. Het blijken zeeleeuwen te zijn. Niet eens dichtbij maar bij een volgende uitloper. Ze maken met z’n allen zoveel kabaal dat het over het water goed te horen is. Zeemeeuwen, en aalscholvers en regelmatig zien we het koppie van een zeehond rondzwemmen. Op zoek naar dat visje dat boven gehaald wordt, of visafval dat in het water terecht komt.
Ook de zon komt er nu bij.

Na een wandeling naar een rotsachtig schiereilandje waar we van het uitzicht kunnen genieten, eten we in het…ja...je raad het al…het seafood-restaurant dat aldaar gelegen was. Zoooo super lekker. Boterzacht en rijk van smaak. Ons motelraam dat uitzicht geeft op de zee, is dus een prima plekje om bij te komen.
’s Avonds maken we nog een wandeling langs de pier en over het strand. Zonsondergang in de Pacific werpt een betoverend licht over de omgeving. Een paar surfers proberen de laatste golven te pakken, de zeeleeuwen die in eerste instantie nog lodderig op hun buik lagen, lijken op onze terugweg toch opeens actief te zijn…met hierover het gouden licht dat schijnt over de branding.

Geschreven door LetsgotoAmerika2016