Niet al te ver rijden van Prineville is “Smith rock state park” gelegen. Ons doel op deze toch wat killere, zelfs mogelijk regenachtige dag. Ook onze enige bestemming vandaag. Ongeveer op de helft van deze reis en na zo ontzettend veel indrukken en wandelingen zijn we toe aan wat rust. Na een wat late start en maar net op tijd uitgecheckt uit het motel gaan we op weg.

Smith Rock State Park is een geliefde plek voor berg beklimmers. Dus….klimuitrusting en touwen in de rugzak, de helmen op, en gaan met die banaan… Nou ja, …deze keer dan toch maar alleen met het fototoestel, we hebben immers al zoveel gelopen de laatste tijd… :) Als we het State park binnenrijden, zien we al snel waarom het een populair park is. De steile rotsen zijn enorm aanwezig. Wat een spectaculaire omgeving is dit weer! Tja, de States blijven verbazen en steeds weer overdonderen.

De eerste trail geeft een uitzicht op de kliffen, enorm hoge steile wanden. En ja hoor, daar zien we heel kleine poppetjes tegen die wanden opklimmen. Mijn hemel, dat iemand dat durft! Het lijken van deze afstand en op de immense rotsen net kleine spinnetjes die omhoog klimmen. We bekijken en filmen het geklauter en zijn tegelijk toch wel een beetje ongerust dat we zo meteen een dramatische misstap, ijselijke schreeuw en een wisse dood gaan vastleggen. Maar het gaat gelukkig allemaal goed. Zodra een klimmer boven is dan klinkt er een triomfantelijke kreet, en gejoel van de ploeg die beneden staat.
Het uitzicht in het dal daar beneden is aanlokkelijk en we gaan op pad voor ons volgende trail die door de kloof loopt. Eerst dus een flink steil pad naar beneden en dan rond de berg lopen. Daar beneden stroomt ook een rivier, dit in combinatie met de steile rotsen om ons heen maakt het een prachtige wandeling. Na een tijdje zien we adelaarsnesten her en der op de steile rotsen (op dat gedeelte mag daarom ook niet geklommen worden). Helaas is er op dit moment geen adelaar thuis, voor zover wij kunnen zien.

De lucht begint te betrekken en krijgen dreigende vormen: van die mammata-wolken die een indicatie zijn van veel turbulentie in de lucht. Er is een heftige onweersbui op komst. Rechtsomkeert zonder de trail helemaal uit te lopen. Ook omdat het nog een stuk rijden is naar Bend (Oregon) en we onbekend zijn de wegomstandigheden en verkeer als het zwaar zou gaan plenzen. We zijn sowieso voldaan met al het prachtigs dat we vandaag op deze bijzondere plek gezien hebben.
Het grappige is, en dat is ons al meermaals overkomen, dat als je dezelfde route terugloopt (of rijdt) totaal andere dingen weer ziet. Vreemd, maar in dit land, waar na iedere bocht een totaal ander uitzicht te zien is, is dat tijdens onze wandeling ook het geval. In de verte valt onze blik opeens op een aantal met sneeuw bedekte bergen/vulkanen die ons niet eerder opvielen. Waarschijnlijk zijn het de “Three Sisters” die we ook vanuit ons motel in Bend kunnen zien.

Ons motel in Bend is clean, comfortable and reasonably priced. Het overwegen waard om een dagje extra te boeken. (alleen de internet verbinding sucks, dus of de plaatjes gepost kunnen worden is de vraag). Morgen even helemaal niets doen, het zou toch een regenachtige dag worden.

Geschreven door LetsgotoAmerika2016