Het is wel heel bijzonder om je ogen te openen ’s morgens en eigenlijk direct die prachtige Oceaan over te kijken.
Na een kop koffie meteen maar even het strand op gelopen. We zijn zeker niet de enige. Tientallen mensen zien we met een soort buis met handvat er bovenop, het strand op lopen om vervolgens nog meer mensen daar al druk bezig te zien. Ze steken de buis vrijwel recht de grond in en halen deze weer naar boven om het zand naast het gat te leggen. Wat zijn ze aan het doen vragen wij ons af en vragen dat dan ook aan 2 dames, waarvan de een druk bezig is en de ander met een hondje staat toe te kijken.
Enthousiast en daarmee direct de daad bij het woord voegend door de buis in het zand te steken, verteld ze dat zij en iedereen op het strand “Pacific Razor clamp” aan het zoeken zijn. Dat dit alleen bij “low-tide” kan en dat men er maar 15 per persoon mag vangen (handig dus als je met z’n tweeën bent :). Je moet wel in het bezit zijn van een soort “vispas”.
Ze wijst ons de kleine gaatjes in het zand, dat blijken de luchtgaatjes te zijn voor de scheermesmosselen. Op die plek steken ze de buis in de grond en trekt deze aan de handvaten weer omhoog. Dit doet ze 2 x. Vervolgens duikt ze op haar knieën om nog even met een arm verder te wroeten in het gat en haalt een prachtige clamp naar boven. De clamp die ze laat zien een langwerpig schelpdier van +/- 13 bij 6 cm. met een groen/bruinige schelp. De inzet die ze er insteekt om de clamp boven te krijgen vergt een boel energie volgens mij. Fitnesstraining op z’n best. Maar het wordt vast een smakelijke maaltijd. Eet u smakelijk vanavond ;)

Vandaag gaan we verder door naar Portland. Maar maken nog een stop onderweg bij Canon Beach. Deze naam ontleent zijn eer aan het feit dat er vroeger een schip is vergaan en het kanon daarvan op het strand aanspoelde. Wel blijkbaar hebben ze deze in de loop der tijd verwijdert, want het kanon is niet meer te vinden ;) maar er wacht ons daar een volgende verrassing. Een wilde oceaan beukt op het strand. En links van ons ontwaard zich een giga rots. Als we na een goeie wandeling dichterbij komen blijkt dat deze rots wordt bewoond door verscheidene meeuwen en papagaaiduikers. (althans…dat denken we…maar moeten we nog even verder uitzoeken) hebben daar hun nesten gemaakt. Echt gaaf om te zien. Ze komen af en aan gevlogen en scheren recht over de enorme rots en ons heen. Om de rots zijn waterpoelen waarin ook een diversiteit aan bewoners te zien is. O.a. zeeanemonen, garnaaltjes, mosselen en inktvis.
Dit levert genoeg fotomateriaal op. Maar helaas is het ondanks het prachtige weer ijskoud, hoewel, ik denk dat ik een van de weinige ben, want verder lopen de meeste mensen gewoon in een t-shirtje. Mogelijk is vermoeidheid toch wat toegeslagen, toch wat weinig geslapen. Ik wordt gewoon te vroeg wakker. Maar absoluut weer een festijn om te zien.

We vervolgen onze reis naar Portland en het wordt na verloop van tijd ook weer steeds drukker op de weg. Een grote stad.
Voor we Portland inrijden zien we voor ons al een super mooi vergezicht en ik ben binnen notime weer op jacht naar een mooi plaatje er van. In de verte toornt Mount Hood ver boven alles uit. Je zou bijna denken dat die berg met een minuut of 10 wel bereikt is, maar dat is verre van waar, die ligt nog vele kilometers verder. Wat een prachtig gezicht!!
Na in het hotel ingecheckt te hebben en ons te goed gedaan aan een lekkere biefstuk doen we nog even een echte super Mega giga Walmart aan. Wat een winkel. Ehhh, winkel?? Dat is een wereld op zich, daar is ahum was…V & D nog maar kinderspel bij.

Geschreven door LetsgotoAmerika2016