Dag 10 Naar Vientiane ວຽງຈັນ
Laos, Vang Vieng
Wij staan vroeg bij de bus, we willen niet weer op het voorste plekje gepropt worden. Én we willen met zijn achten bij elkaar, want dat staat garant voor lol :-), het lukt, met als extra het hockey stel (lees soap 2). We hebben letterlijk een minibus, dezelfde groene als gisteren, met geen dus, of eigenlijk zónder comfort.
Onderweg naar de hoofdstad Vientiane bezoeken we Vang Xang, een boeddhistische plek. In de rotsen zijn vijf mysterieuze Boeddhabeelden uitgehouwen. De grootste beelden zijn ongeveer 3 meter hoog. Als je goed kijkt ziet je nog een aantal minder goed zichtbare beelden die verborgen zijn achter het weelderige groen van de bomen.
We vallen met onze neus in de boter, het is een speciale feestdag vandaag "Almgiving for monks festival at vangxang anciënniteit city" wat bijzonder (alweer) het is er ontzettend druk, wij kijken onze ogen uit, eten en drinken wat er overal staat is ook voor ons, als je wil, Karin heeft al een soort soep gescoord, ik pas. Wij zijn net zo interessant voor hun als zij voor ons er worden dan ook veel foto's van ons gemaakt. Elke kant waar je opkijkt is er weer iets te zien. Ik raak niet uitgekeken, maar het is alweer tijd verder te gaan, op naar de lunch, deze keer heerlijk en goed geregeld.
Nog een klein stukje en we zijn bij het hotel, waar we verblijven 2 nachten in Hotel Azalea Parkview, dit nieuwe hotel is gelegen in het centrum van Vientiane, op slechts 400m van Wat Sisaket en 650m van de Arc de Triomph. Het hotel beschikt over receptie, gratis WiFi, lift, zwembad, bar en een restaurant. De verzorgde en moderne kamers zijn voorzien van airco, tv, waterkoker, kluisje, minibar, badkamer met regendouche en föhn. Nieuw is het echter zeker niet, meer vergane glorie, maar de kamer is prima.
Het krijgen van de koffer is een ramp, ik heb 3x de verkeerde gekregen en ben zelf maar naar beneden gegaan om hem op te halen. Toen kwamen ze nog een keer aan de deur :-) met weer een verkeerde, iets klopte er niet met de lijst, dat is zeker.
Én de zakmes up-date: geen mes! Morgen!
We gaan het zien.
Vientiane, is de hoofdstad van de republiek Laos en ligt in de prefectuur Vientiane (Kamphaeng Nakhon Wieng Chan). De stad heeft ongeveer 400.000 inwoners. De stad ligt aan de noordelijke oever in een bocht van de rivier de Mekong. De naam Wieng Chan komt van Wieng (stad of plaats met muren) en Chan (de Lao-vervorming van het Sanskriet woord Chandana dat sandelhout betekent). De Fransen romaniseerden de spelling tot Vientiane. Vientiane wordt samen met Phnom Penh in Cambodja en Saigon (Ho Chi Minhstad) in Vietnam beschouwd als de drie klassieke Franse indochinese steden. Deze worden geassocieerd met de klassieke koloniale Europese architectuur. Vientiane is waarschijnlijk de nog de meest ''dorpse'' hoofdstad ter wereld. Door de koloniale geschiedenis doet de sfeer Frans aan. De stad heeft een lange geschiedenis en had verscheidene heersers (onder andere Birmezen, Sukhothai, Vietnamezen en de Khmers) voordat koning Fa Ngum ze veroverde en bij het koninkrijk Lan Xang voegde. De hoofdstad van Lan Xang werd in 1533 verplaatst van Luang Prabang naar Vientiane. In 1707 werd de stad onafhankelijk nadat er een burgeroorlog had gewoed om de troonopvolging in Lan Xang. In 1828 werd de stad verwoest door koning Rama III van Siam nadat deze een belangrijke veldslag verloren had. De stad raakte ontvolkt. Toen Laos onder Franse heerschappij kwam, werd Vientiane weer de hoofdstad van Laos. De koningen bleven echter in Luang Prabang, ook na de onafhankelijkheid tot de communistische machtsovername in 1975.
’s Avonds is het een aanrader om heerlijk over de boulevard langs de Mekong te wandelen en op een terrasje te genieten van de ondergaande zon onder het genot van een Beerlao. Of we slenteren over de avondmarkt met de vele kraampjes.
Als de temperatuur een beetje zakt en de zon onder gaat, gaan wij :-), het is nu 32°.
Eerst relaxen na de busrit.
Een flinke wandeling naar de boulevard, die bijzonder genoeg niet langs het water loopt, dat stroomt er nog wel heel wat meters vandaan.
We lopen over de avondmarkt, die heel anders is dan we van de eerdere twee plaatsen kennen, eigenlijk alleen kleding telefoonhoesjes en rommel, daar zijn we snel klaar mee, we pikken nog wel de zonsondergang mee, met aan de hemel de omgekeerde maan, raar!
De foodcourt, waar we wilden eten is zga leeg en veel duurder dan we gewend zijn. We besluiten terug te lopen en in het hotel iets te eten. Het wordt een clubsandwich in een leeg restaurant, maar het was wel erg lekker.
Soap 2:
Mijn 6 Brabantse reisgenoten
José en Geert en Ely en Peter zijn met z'n 4tjes, allemaal gepensioneerd en rond de 70. Heel gezellig. "Peter" de druktemaker met pretoogjes, we hebben dezelfde humor en ongein, we houden van elkaar :-) ;-), hij werkt nog als (blauwe)elektromonteur. Zijn vrouw "Ely", kat uit de boom kijkend, lief en rustig, dat past bij elkaar. Ik heb bij Ely het gevoel dat je haar een beetje moet beschermen, gisteren is ze gevallen, voet in een gat blijven hangen, gelukkig geen schade.
"José", slimme dame, ook af en toe lekker aanwezig, nu is "Geert" de wat rustigere. Mooi stel, we kletsen lekker.
"Sanne en Edwin", het hockey stel, zo heeft Karin hen gedoopt en dat klopt echt, een studentikoos paar. Ik noem Sanne, de jurk, want zij draagt altijd een lange jurk, die heeft ze in vele soorten en kleuren, maten denk ik niet ;-). Geen idee wat ze doen, want het enige wat ik van ze weet is dat ze ook veel reizen. Geen praters. Zíj́ behoren nog wel tot de werkenden en zijn graag op zichzelf, ook prima natuurlijk.
Onderweg naar de hoofdstad Vientiane bezoeken we Vang Xang, een boeddhistische plek. In de rotsen zijn vijf mysterieuze Boeddhabeelden uitgehouwen. De grootste beelden zijn ongeveer 3 meter hoog. Als je goed kijkt ziet je nog een aantal minder goed zichtbare beelden die verborgen zijn achter het weelderige groen van de bomen.
We vallen met onze neus in de boter, het is een speciale feestdag vandaag "Almgiving for monks festival at vangxang anciënniteit city" wat bijzonder (alweer) het is er ontzettend druk, wij kijken onze ogen uit, eten en drinken wat er overal staat is ook voor ons, als je wil, Karin heeft al een soort soep gescoord, ik pas. Wij zijn net zo interessant voor hun als zij voor ons er worden dan ook veel foto's van ons gemaakt. Elke kant waar je opkijkt is er weer iets te zien. Ik raak niet uitgekeken, maar het is alweer tijd verder te gaan, op naar de lunch, deze keer heerlijk en goed geregeld.
Nog een klein stukje en we zijn bij het hotel, waar we verblijven 2 nachten in Hotel Azalea Parkview, dit nieuwe hotel is gelegen in het centrum van Vientiane, op slechts 400m van Wat Sisaket en 650m van de Arc de Triomph. Het hotel beschikt over receptie, gratis WiFi, lift, zwembad, bar en een restaurant. De verzorgde en moderne kamers zijn voorzien van airco, tv, waterkoker, kluisje, minibar, badkamer met regendouche en föhn. Nieuw is het echter zeker niet, meer vergane glorie, maar de kamer is prima.
Het krijgen van de koffer is een ramp, ik heb 3x de verkeerde gekregen en ben zelf maar naar beneden gegaan om hem op te halen. Toen kwamen ze nog een keer aan de deur :-) met weer een verkeerde, iets klopte er niet met de lijst, dat is zeker.
Én de zakmes up-date: geen mes! Morgen!
We gaan het zien.
Vientiane, is de hoofdstad van de republiek Laos en ligt in de prefectuur Vientiane (Kamphaeng Nakhon Wieng Chan). De stad heeft ongeveer 400.000 inwoners. De stad ligt aan de noordelijke oever in een bocht van de rivier de Mekong. De naam Wieng Chan komt van Wieng (stad of plaats met muren) en Chan (de Lao-vervorming van het Sanskriet woord Chandana dat sandelhout betekent). De Fransen romaniseerden de spelling tot Vientiane. Vientiane wordt samen met Phnom Penh in Cambodja en Saigon (Ho Chi Minhstad) in Vietnam beschouwd als de drie klassieke Franse indochinese steden. Deze worden geassocieerd met de klassieke koloniale Europese architectuur. Vientiane is waarschijnlijk de nog de meest ''dorpse'' hoofdstad ter wereld. Door de koloniale geschiedenis doet de sfeer Frans aan. De stad heeft een lange geschiedenis en had verscheidene heersers (onder andere Birmezen, Sukhothai, Vietnamezen en de Khmers) voordat koning Fa Ngum ze veroverde en bij het koninkrijk Lan Xang voegde. De hoofdstad van Lan Xang werd in 1533 verplaatst van Luang Prabang naar Vientiane. In 1707 werd de stad onafhankelijk nadat er een burgeroorlog had gewoed om de troonopvolging in Lan Xang. In 1828 werd de stad verwoest door koning Rama III van Siam nadat deze een belangrijke veldslag verloren had. De stad raakte ontvolkt. Toen Laos onder Franse heerschappij kwam, werd Vientiane weer de hoofdstad van Laos. De koningen bleven echter in Luang Prabang, ook na de onafhankelijkheid tot de communistische machtsovername in 1975.
’s Avonds is het een aanrader om heerlijk over de boulevard langs de Mekong te wandelen en op een terrasje te genieten van de ondergaande zon onder het genot van een Beerlao. Of we slenteren over de avondmarkt met de vele kraampjes.
Als de temperatuur een beetje zakt en de zon onder gaat, gaan wij :-), het is nu 32°.
Eerst relaxen na de busrit.
Een flinke wandeling naar de boulevard, die bijzonder genoeg niet langs het water loopt, dat stroomt er nog wel heel wat meters vandaan.
We lopen over de avondmarkt, die heel anders is dan we van de eerdere twee plaatsen kennen, eigenlijk alleen kleding telefoonhoesjes en rommel, daar zijn we snel klaar mee, we pikken nog wel de zonsondergang mee, met aan de hemel de omgekeerde maan, raar!
De foodcourt, waar we wilden eten is zga leeg en veel duurder dan we gewend zijn. We besluiten terug te lopen en in het hotel iets te eten. Het wordt een clubsandwich in een leeg restaurant, maar het was wel erg lekker.
Soap 2:
Mijn 6 Brabantse reisgenoten
José en Geert en Ely en Peter zijn met z'n 4tjes, allemaal gepensioneerd en rond de 70. Heel gezellig. "Peter" de druktemaker met pretoogjes, we hebben dezelfde humor en ongein, we houden van elkaar :-) ;-), hij werkt nog als (blauwe)elektromonteur. Zijn vrouw "Ely", kat uit de boom kijkend, lief en rustig, dat past bij elkaar. Ik heb bij Ely het gevoel dat je haar een beetje moet beschermen, gisteren is ze gevallen, voet in een gat blijven hangen, gelukkig geen schade.
"José", slimme dame, ook af en toe lekker aanwezig, nu is "Geert" de wat rustigere. Mooi stel, we kletsen lekker.
"Sanne en Edwin", het hockey stel, zo heeft Karin hen gedoopt en dat klopt echt, een studentikoos paar. Ik noem Sanne, de jurk, want zij draagt altijd een lange jurk, die heeft ze in vele soorten en kleuren, maten denk ik niet ;-). Geen idee wat ze doen, want het enige wat ik van ze weet is dat ze ook veel reizen. Geen praters. Zíj́ behoren nog wel tot de werkenden en zijn graag op zichzelf, ook prima natuurlijk.
Geschreven door Ivie74
Al 3 reacties bij dit reisverslag
Heerlijke verhalen weer! Je kan zo beeldend schrijven, ik ben er helemaal bij! 😁😛💖
Angela 2025-02-01 15:21:52
Heerlijk, ik krijg al een voorproefje, nog 2 dagen en we vertrekken 😉
Chris melis 2025-02-01 17:55:31
Heel mooi en gezellig allemaal en mooie foto's. Wij zijn in een heel andere wereld, lig nu in een hangmat voor onze lodge van een schitterend resort midden in de jungle van Ecuador, stukje paradijs op aarde!
Thea 2025-02-03 03:32:48
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
