Dag 22 Verblijf Berat
Albanië, Berat
4 uur in de ochtend, de haan en de honden maken me wakker, snel oordoppen in, omdraaien en verder slapen. Pas om 9 uur vertrekken we voor de excursie naar Berat, op een kwartiertje wandelen van de camping.
Het beloofd mooi te worden, Ria heeft gisteren al op google gekeken en ik wist het natuurlijk al door mijn pin voorbereidingen. De gids wacht al op ons in Berat. Hij spreekt perfect Engels, een leuke jongen.
Allereerst bekijken we een mooie moskee, natuurlijk schoenen uit, dat hoeft dan weer niet in een kerk, maar het is de moeite zeker waard.
De meeste van ons willen in deze hitte de klim (én dat is het zeker) van een half uur niet maken, ik wil het (natuurlijk) graag zien, had al bedacht morgen heel vroeg te gaan, als het nog niet zo warm is en sowieso zou het morgen wat koeler worden, met kans op een bui. De gids heeft een beter plan, we worden per taxi naar de poort gebracht en zelfs die hebben best moeite met de steile weg.
Het kasteel ligt op een berghelling in de stad, en is strategisch gelegen langs de route door de vallei. Het kasteel dateert van voor de 12e eeuw. Na 1812 zijn onder leiding van Ali Pasha van Tepelene veel renovaties en toevoegingen aan de westelijke kant van het kasteel uitgevoerd. Sinds 2005 staat het kasteel, samen met de rest van de stad, op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Behalve een legermuseum, bevindt er zich in het kasteel ook een gevangenis. Ten tijde van Koning Zog I van Albanië werd deze gevangenis uitgebreid, en vervolgens veelvuldig gebruikt. Onder het communistisch regime werden er tot 1968 politieke gevangenen opgesloten.
Binnen de muren van het kasteel zijn vele huisjes, winkeltjes en natuurlijk een kerk, te vinden.
We gaan op visite in een authentiek huis van rond 1700, de 75 jarige bewoonster ontvangt ons zeer gastvrij met raki, koffie en een lokale lekkernij met noten en een soort turks fruit, ben de naam vergeten. Iets met quatsie ara :-), in de gastenkamer.Net zoals in Iran hebben ze hier twee kloppers op de voordeur, niet voor man of vrouw, maar voor dag en nacht (die voor de nacht maakt minder geluid) geen idee wat de waarheid is :-).
Ze kan honderduit vertellen, wel in het Albanees natuurlijk, met vertaling van onze gids. Én ze kan koffiedik kijken, ze voorspelt Ton de toekomst :-) :-), hij wordt heel gelukkig met Marjan, maar volgens mij is hij dat al. (Al meer dan 40 jaar).
Het kerkje is tegenwoordig een museum en daarom mogen we ook in het priesterdeel (achter het gordijn) kijken. Oogluikend wordt het fotograferen toegelaten, waar ik dankbaar gebruik van maak en Ton mij fotografeerde al foto's makend, dat doet hij vaker, ooit krijg ik ze :-).
Ook de bijbehorende iconen tentoonstelling is de moeite waard!
We lopen gezamenlijk door de mooie straatjes, met prachtige doorkijkjes, naar het uitkijkpunt, wij kijken over de heuvels en de diepte van het plaatsje.
We lopen terug naar beneden en dat is zelfs heel wat, steil met zeer gladde keien, kuitenbijter :-).
Op een van de terrasjes eten we iets, ik een heerlijke sandwich, natuurlijk met een koel biertje. Ja, ja, ná de vakantie komt Sonja weer aan de beurt ;-).
Minigroenten (courgette, aubergine en paprika) gehaald bij een mini groentenboertje, voor het mini bedrag van €0,24.
Met een stel het terras van de camping onveilig gemaakt, met muziek van Albert, wel te verstaan zeer foute muziek, maar wel leuk. Een wel een heel klein poesje, had weer mijn schoot gevonden en al sabbelend aan mijn arm, lekker in slaap gevallen.
Tijd om het minidiner te gaan bereiden.
Én lekker dat het was met nog een restje brood, alles uit de wok.
Het koelt gelukkig af, zit nog even buiten, maar de muggen hebben me gevonden en jagen me naar binnen, tijd om te schrijven :-), het vochtgehalte op pijl te brengen en nog lekker te hangen tot mijn ogen dicht gaan vallen.
Slaap lekker en tot morgen op de vrije dag.
Het beloofd mooi te worden, Ria heeft gisteren al op google gekeken en ik wist het natuurlijk al door mijn pin voorbereidingen. De gids wacht al op ons in Berat. Hij spreekt perfect Engels, een leuke jongen.
Allereerst bekijken we een mooie moskee, natuurlijk schoenen uit, dat hoeft dan weer niet in een kerk, maar het is de moeite zeker waard.
De meeste van ons willen in deze hitte de klim (én dat is het zeker) van een half uur niet maken, ik wil het (natuurlijk) graag zien, had al bedacht morgen heel vroeg te gaan, als het nog niet zo warm is en sowieso zou het morgen wat koeler worden, met kans op een bui. De gids heeft een beter plan, we worden per taxi naar de poort gebracht en zelfs die hebben best moeite met de steile weg.
Het kasteel ligt op een berghelling in de stad, en is strategisch gelegen langs de route door de vallei. Het kasteel dateert van voor de 12e eeuw. Na 1812 zijn onder leiding van Ali Pasha van Tepelene veel renovaties en toevoegingen aan de westelijke kant van het kasteel uitgevoerd. Sinds 2005 staat het kasteel, samen met de rest van de stad, op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Behalve een legermuseum, bevindt er zich in het kasteel ook een gevangenis. Ten tijde van Koning Zog I van Albanië werd deze gevangenis uitgebreid, en vervolgens veelvuldig gebruikt. Onder het communistisch regime werden er tot 1968 politieke gevangenen opgesloten.
Binnen de muren van het kasteel zijn vele huisjes, winkeltjes en natuurlijk een kerk, te vinden.
We gaan op visite in een authentiek huis van rond 1700, de 75 jarige bewoonster ontvangt ons zeer gastvrij met raki, koffie en een lokale lekkernij met noten en een soort turks fruit, ben de naam vergeten. Iets met quatsie ara :-), in de gastenkamer.Net zoals in Iran hebben ze hier twee kloppers op de voordeur, niet voor man of vrouw, maar voor dag en nacht (die voor de nacht maakt minder geluid) geen idee wat de waarheid is :-).
Ze kan honderduit vertellen, wel in het Albanees natuurlijk, met vertaling van onze gids. Én ze kan koffiedik kijken, ze voorspelt Ton de toekomst :-) :-), hij wordt heel gelukkig met Marjan, maar volgens mij is hij dat al. (Al meer dan 40 jaar).
Het kerkje is tegenwoordig een museum en daarom mogen we ook in het priesterdeel (achter het gordijn) kijken. Oogluikend wordt het fotograferen toegelaten, waar ik dankbaar gebruik van maak en Ton mij fotografeerde al foto's makend, dat doet hij vaker, ooit krijg ik ze :-).
Ook de bijbehorende iconen tentoonstelling is de moeite waard!
We lopen gezamenlijk door de mooie straatjes, met prachtige doorkijkjes, naar het uitkijkpunt, wij kijken over de heuvels en de diepte van het plaatsje.
We lopen terug naar beneden en dat is zelfs heel wat, steil met zeer gladde keien, kuitenbijter :-).
Op een van de terrasjes eten we iets, ik een heerlijke sandwich, natuurlijk met een koel biertje. Ja, ja, ná de vakantie komt Sonja weer aan de beurt ;-).
Minigroenten (courgette, aubergine en paprika) gehaald bij een mini groentenboertje, voor het mini bedrag van €0,24.
Met een stel het terras van de camping onveilig gemaakt, met muziek van Albert, wel te verstaan zeer foute muziek, maar wel leuk. Een wel een heel klein poesje, had weer mijn schoot gevonden en al sabbelend aan mijn arm, lekker in slaap gevallen.
Tijd om het minidiner te gaan bereiden.
Én lekker dat het was met nog een restje brood, alles uit de wok.
Het koelt gelukkig af, zit nog even buiten, maar de muggen hebben me gevonden en jagen me naar binnen, tijd om te schrijven :-), het vochtgehalte op pijl te brengen en nog lekker te hangen tot mijn ogen dicht gaan vallen.
Slaap lekker en tot morgen op de vrije dag.
Geschreven door Ivie74
Geen reacties bij dit reisverslag
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
