Met OV, bus 3, met de halte voor de camping, gaan we naar Agrigento en stappen uit op de Piazzale Aldo Moro. Kaartjes voor heen en terugreis hebben we al gekregen van Gert-Jan.
De oude stad Agrigento is een bezoek meer dan waard.
De Siciliaanse onofficiële naam van de stad is Girgenti.
In de stad staan veel religieuze bouwwerken zoals kerken en kloosters, maar er zijn ook paleizen en andere wereldse gebouwen.
Op het eerste gezicht ziet de stad er niet heel aantrekkelijk uit.
Een aardverschuiving in 1966 zorgde ervoor dat een deel van het oude centrum instortte en daar kwam lelijke hoogbouw voor terug.
Toch is het oude centrum met z’n kleine straatjes, mooie gevels en de winkelstraat Via Atenea echt de moeite waard.
We brengen gezamenlijk een bezoek aan de oude stad onder begeleiding van de reisbegeleiders en heel fijn, we beginnen bij een homo vriendelijk café (dat is toeval hoor) voor een heerlijke cappuccino op het terras.
Wandelschoenen werden aangeraden ivm het klimmen. We wandelen op ons gemak omhoog via smalle straten, met weer hele leuke zijstraatjes én dan wordt het klimmen serieus, we gaan via een trap met heel veel treden, (minstens 200) als eerste naar de Kathedraal San Gerlando.
De kerk is aan het einde van de elfde eeuw is gesticht door bisschop Gerlando.
Deze Cattedrale di San Gerlando is in Normandisch-gotische stijl gebouwd.
Voor de ingang ligt een brede trap, toch is het opvallendste detail de onafgemaakte klokkentoren aan de rechterkant.
Door de eeuwen heen is de kathedraal meerdere keren gerenoveerd, uitgebreid en hebben restauraties plaatsgevonden.
Dit zorgt ervoor dat het interieur een mengelmoes is van stijlen, culturen en geschiedenis.
De historische archieven van de kathedraal bevatten een even bijzonder als mysterieus document:
de brief van de duivel, een 17e-eeuws manuscript geschreven in onleesbare letters en gericht aan een non, de Beata Corbera die Giuseppe Tomasi di Lampedusa noemt in zijn roman The Leopard.
Én alsof ik nog niet genoeg trappen heb gelopen, ga ik ook nog naar het hoogste punt van de kerk via smalle, uitgesleten treden, maar met een mooi zicht op het prachtige houten plafond. Het gebouw herbergt ook een uiterst kostbare schatkamer, die bijzonder rijk is aan kunstwerken en religieuze zaken.
We vervolgen onze weg naar de Santa Maria dei Greci kerk en de overblijfselen van een kerk waar ik de naam van kwijt ben. Ook de entree van de 3 kerken is door de leiding geregeld.
Dan gaan we zelf verder met een aantal van de groep naar Abdij van Santo Spirito uit 1260, die in het centrum van de stad staat. Het gebouw bestaat uit een kerk met een aangrenzend klooster. De buitenkant van de kerk heeft prachtig versierde raamwerken en de aan de binnenzijde van de kerk zijn de muren rijk versierd. Het aangrenzende klooster dateert uit 1290. De nonnen die in het klooster wonen heten ons van harte welkom. Zij bakken volgens traditioneel recept amandel- en pistachekoekjes. Zo ontzettend leuk, de nonnen giechelden erop los. We kochten zoveel koekjes dat ze een week extra moeten gaan bakken :-).
Aan het eind van de wandeling gaan we naar le Cuspidi, een mooi familiebedrijf, waar ik mezelf op het lekkerste ijsje van West-Sicilië trakteer, mmmmmmm zó lekker, cheescake ijs.
Het is mooi geweest mijn knie heeft het wel gehad. Dat omhoog lopen én al die traptreden voel ik wel een beetje.
We pakken de bus terug naar de camping en dan lekker de beentjes omhoog tot de oproep voor de jeu de boules, dat is wel een vaste prik geworden zo aan het eind van de dag. Net (met 1 puntje) verschil verloren :(.
Vandaag weer eens zelf gekookt en voor de verandering spaghetti gegeten :-) :-), nog niet genoeg pasta gegeten de afgelopen weken.
Het is een beetje laat, maar nog op tijd :-).
Welterusten.
Geschreven door Ivie74