Sinds de Middeleeuwen was Kotor lange tijd een kolonie van Venetië.
In de 19e eeuw kwam de stad afwisselend onder Frans, Italiaans en Oostenrijks bestuur, maar met het einde van de Eerste Wereldoorlog brak ook voor Kotor de vrijheid aan.
De zeehandel maakte een periode van bloei door, waar echter door de inval van de Italianen in 1941 weer een eind kwam.
Pas in november 1944 slaagden de Partizanen erin de stad te bevrijden.
Kotor staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.
De stad heeft, normaal gesproken, 25.000 inwoners, maar in de zomermaanden kan dat makkelijk het tienvoudige zijn, want in 2016 werd de stad door Lonely Planet uitgeroepen tot top-bestemming van het jaar.
On half 10 stappen Eva en ik op de fiets voor ons tochtje naar Kotor. Na een km of 5 nemen we de pont naar de overkant en hebben we nog ca 15 km te gaan naar de stad. Een fietspad is er niet, dus rijden we op de 2 baans autoweg, wel zo dicht mogelijk rechts. Beide gewapend met helm én lichtgevend hesje, zodat we beschermd en goed zichtbaar zijn. Er wordt wat afgetoeterd, maar dat is de waarschuwing dat we ingehaald gaan worden door een auto of bus.
De route loopt langs de baai, door schattige dorpjes en mossel-en oesterkwekerijen, gewoon in de zee.
We drinken een cappuccino in een tentje aan het water, heerlijk in de schaduw, want het is alweer goed warm aan het worden. Aan het begin van de stad zetten we onze fietsen vast aan het fietsenrek (die zijn er dan weer wel) en gaan we
de oude stad binnen door de zijpoort. Vervolgens zien we tijdens de wandeling verschillende oude paleizen en kerken, waarvan vooral de orthodoxe kerk van St. Lucas de moeite waard is. Deze kleine Romaanse kerk werd gebouwd in 1195 en is gerestaureerd in haar oorspronkelijke vorm. De oude stad wordt omringd door vijf kilometer lange vestingmuren, die tot een hoogte van 260 meter reiken en de hele stad in een "stenen driehoek" omvatten. De wandeling naar de top is niet gemakkelijk en doen we dan ook maar niet, je moet rekenen op een uur of twee "zwoegen", als je de vesting van San Giovanni op de top wilt bereiken! Daar is het echt te warm voor! Natuurlijk is er ook gelegenheid om een hapje te eten, dat doen we op een klein pleintje, een heerlijke club sandwich, natuurlijk met een biertje, wel een kleintje hoor ;-). Er is een keur van eethuizen, restaurants en vooral terrassen. We slenteren door de vele smalle straatjes en steegjes met leuke winkeltjes en terrasjes, verder naar de kathedraal van St. Tryphon, die uit de 9e eeuw dateert. In de schatkamer is het meest waardevolle bezit van de kerk te zien: een zilveren kistje met de relieken van St. Tryphon. Het altaar is geheel verguld en voorzien van reliëfs uit de 15e eeuw. De kerk werd in 1979 door een aardbeving zwaar beschadigd, maar met hulp van de UNESCO geheel gerestaureerd. Het kattenmuseum lopen we voorbij en komen we op een prachtig plein met een oude klokkentoren, waar we door de hoofdpoort de stad weer uitlopen, we de fietsen opzoeken en via de andere kant rond de baai (iets minder mooi) terugrijden naar de camping, waar we net voor de laatste borrel weer terug zijn. Wel met 2 klimmetjes van 7%, ach die nemen we ook wel even :-).
We hebben genoten van deze dag en dat komt Eva me later nog even zeggen :-).
Dit is (bijna) het einde van deze mooie, indrukwekkende reis, vanavond hebben we nog genoten van het lekkere afscheidsdiner en gaat iedereen morgen zijn eigen weg.
De NKC wenst ons een veilige reis naar huis of naar welke andere plek we dan ook gaan. En nemen we afscheid van elkaar, van de één iets uitgebreider dan de ander. En drink ik nog een afzakkertje bij Peter en Ria. Een aantal ga ik vast en zeker nog terugzien!! En die ga ik dan ook zeker missen.
We hebben een reis beleefd, waar we nog lang met plezier aan zullen terugdenken!
Morgen begint de weg terug naar huis, maar eerst nog een paar dagen Kroatië.
Welterusten.
Foto's volgen morgen.
Geschreven door Ivie74