Vanochtend op tijd weg naar de fietsenverhuur in het dorp. Het wordt weer warm dus het is fijn om vroeg op pad te zijn. Bij de verhuur staan een paar old skool mountainbikes te wachten. Op het oog zoek ik een juiste maat fiets uit. Ik probeer hem uit en kom er meteen al achter dat het voorwiel los zit. Het wordt ter plekke opgelost en dan gaan we met twee gidsen op pad. We zien onderweg zebra’s, 2 giraffen, Thomson gazelles, impala’s, hartenbeesten en wrattenzwijnen. Het schijnt dat er ook luipaarden in het gebied voorkomen maar die zijn erg schuw. Het is wel beter om niet alleen te fietsen. Het is lekker om even op de fiets te zitten. Ook hier is het vulkanisch gebied. Van de stoom die uit de slapende vulkaan komt wordt stroom opgewekt. De vogelaars geven ons weer een lesje vogels spotten en herkennen.
Bij de ingang van de kloof staan we in de schaduw te wachten als Miriam opeens een gil geeft. Er waren vervet monkeys op hun afgekomen. Ze hadden ze wel in de gaten gehouden maar eentje was van achteren gekomen en had geprobeerd te bijten in haar been. Dat was godzijdank mislukt. Er is immers altijd risico op rabies.
De kloof zelf mogen we niet in helaas. In september is een groep toeristen overvallen door hoog water en hebben het niet overleefd. De kloof is daarom nog steeds gesloten. Van bovenaf zie je het eigenlijk niet zo goed helaas. We zien wel de symbiose tussen de acacia en mieren. Eindelijk! Daar heb ik steeds naar gezocht maar nooit gevonden. De acacia maakt een soort bolletjes waarin de mieren leven. De mieren bestrijden de dieren die van de acacia willen eten en krijgen in ruil daarvoor kleine bolletjes eiwit die Kenia de blaadjes van de plant kunt zien zitten. Als we aan een takje rammelen zien we dat de mieren meteen gealarmeerd raken.
Terug op de camping is er lunch en om 16.00u een boottocht. De boten moeten eerst vanaf de kant door de waterhyacinten heen waar een enorme hoeveelheid muggen om ons hoofd vliegt. Onze boot krijgt al snel panne. De motor heeft geen power en maakt alleen maar lawaai. Er wordt een andere boot gehaald en we stappen midden op het water over op de andere boot. Het heeft serieus lang geduurd maar de jongen zegt dat we 10 minuten extra krijgen. Samen met Jolanda onderhandel ik er 20 min bij. Kunnen we eindelijk weg van het ondiepe deel waar de nijlpaarden kunnen komen. Gelukkig zien we ze pas verderop. We zien ontzettend veel Kingfishers (soort ijs vogels) en zeearenden. En nijlpaarden
Bij terugkomst op de camping zien we mama en baby nijlpaard. Mama bloedt aan haar bek en heeft dus duidelijk gevochten. Waarschijnlijk met een mannetje om haar zoontje te beschermen. Mannetjes doden namelijk mannelijke jonkies omdat ze ze als concurrenten zien. Later tijdens de presentatie van Henk over vogels zien we de 2 nijlpaarden letterlijk bekvechtend het papyrus in verdwijnen.

Geschreven door Githa.op.reis