Vannacht een leeuw horen brullen in het natuurgebied ergens achter de camping. Bij het ontbijt hebben we bezoek van een heleboel brutale, kleurige vogeltjes. Tegen de tijd dat wij gaan ontbijten is iedereen vertrokken. Lekker rustig.
We gaan vandaag via Outjo en Otjiwarango naar het Waterberg plateau. We zien al snel na vertrek een lampje branden op het dashboard en twijfelen of het olie of koelvloeistof aangeeft. Als we gaan rijden, is het lampje al snel weer uit maar we gaan toch even langs een garage in Outjo. Het lijkt er op dat het reservoir van de koelvloeistof grotendeels leeg is en aangezien de radiator flink aan bet roesten is vanbinnen, vertrouwen we het niet helemaal. Het lampje blijkt van de olie te zijn, die moeten we morgen maar even checken maar die is nog niet zo lang geleden helemaal ververst dus het kan ook de sensor zijn. De garagehouder legt uit dat de radiator helemaal afgekoeld moet zijn voordat je weet of het vloeistofniveau te laag is. Ook iets voor morgen dus. We kopen voor de zekerheid maar een kannetje. In de tijd dat Koen staat te tanken doe ik boodschappen. Er hangen continu Himba vrouwen rondom je heen om armbandjes te verkopen. Het is vooral vervelend dat zelfs 10 keer nee zeggen heel beleefd niet helpt. Dus ik leg de dame uit dat ik heel beleefd ‘no thank you’ zeg en dat zij dan zo beleefd moet zijn om weg te gaan. Aan haar lachje te zien snapt ze verdomde goed dat het irritant is wat ze doet maar ze gaat wel weg. Als bij bet tankstation een jongen uit de prullenbak staat te vissen, geef ik hem een mandarijntje. De bewaker vertelt dat de jongen wel naar school kan, want het is gratis, maar niet wil. Mmmm. Ok ik schat hem niet ouder dan 12. Hoe denkt hij in hemelsnaam geld te gaan verdienen?
Bij de bakkerij lunchen we en dan gaan we verder. Tegen het einde van de middag draaien we eindelijk van het asfalt de onverharde weg op. Hèhè verzucht ik, dít is Namibië. De camping ligt op een privé deel van bet Waterberg natuurreservaat. We kunnen kiezen uit een plek op een camping met 8 of met 4 plekken. Die laatste dus, ja duh. Het is nog anderhalve kilometer vanaf de receptie en we staan er samen met een ander gezin. Deze plekken liggen mooi halverwege de helling. Iedere plek heeft eigen wc en douche, veel privacy. We zien een Damara Dik-dik tussen de struiken scharrelen.
We doen een poging om op onze slippers naar de receptie te lopen om een wandeltocht naar het plateau te regelen. Zonder gids mag je er niet op. Het blijkt dat het pad steeds verder de bergen in loopt en dit loopt niet echt fijn op flipflops. We draaien om en gaan maar even met de auto. De receptie blijkt al dicht te zijn en we hadden naar de andere kant, die van de lodges, moeten gaan. Maar goed dat we alsnog de auto hebben gepakt. Bij de lodges is er wel iemand. Morgenvroeg om 8.15u moeten we klaarstaan op de camping. Geregeld!
Nu nog even mijn haar regelen. Het is te lang en het hangt in mijn ogen. De pony lukt nog wel, maar de rest is lastig. Koen maakt een constructie met touwtjes en een takje en knipt mijn haar aan de achterkant en zijkant. 😎 Best goed gelukt. 👍
Als we op ons plekje zitten te eten, het is al donker, horen we opeens geritsel in de struiken. Het blijkt een stekelvarken te zijn. Hij is totaal niet bang, hij komt tot aan de tafel. Herhaaldelijk. Ondanks dat we hem herhaaldelijk wegjagen. Die is vast al eens gevoerd. Jammer. Ik snap mensen niet. Je staat hier midden in de natuur en dan ga je beesten voeren. Daar is niks natuurlijks aan.

Geschreven door Githa.op.reis