6.00u gaat de wekker. Het is nog donker. Vroeg op om via camp Dolomite (beesten proberen te spotten), via tanken in Opuwe naar camping Camp Aussicht te reizen.
We staan al om 10 voor 7 in het donker bij de poort van de camping. Oeps even vergeten dat je pas na zonsopgang het park in mag. We zitten immers nog steeds in Etosha.
Ook nu zien we weer enorm veel zebra's en Thomson gazelles. Ze zijn flink aan het rondcrossen en springen enorm hoog, wel 4-5 meter per sprong. Het ziet er erg grappig uit. Voor het eerst een hele kudde wildebeesten. Normaal zie je ze alleen solitair tussen de zebra's. Er zitten ook 2 jonkies bij. We rijden naar camp Dolomite. Dit ligt tegen een heuvel maar helaas kunnen we niet tot boven rijden. Hun gasten worden per golfkarretje naar boven gereden. Als we nog maar net weer op de doorgaande pakweg zitten, beweegt er links vlak voor de auto van Pim iets groots en grijs in het struikgewas. Ik was net van plan om een boterham te maken. Neushoorn! Ik gooi het brood achterin en duik naar mijn fotocamera. Gewoon 4 of 5 meter voor ons steekt hij de weg over. Kijkt niet op of om. Die moet echt wel aan auto's gewend zijn. Deze heeft geen hoorn meer. Het is duidelijk alleen nog maar een stomp (afgezaagd om stropen voor de hoorns niet meer interessant te maken). Hij loopt steeds verder van ons weg. Een paar meter verder is een pad naar rechts. Als we daar in rijden, kunnen we hem zien staan grazen en nog even rustig bekijken.
Van hier af rijden we wat meer door. Als we het park aan de westkant verlaten verandert het landschap al heel snel. Meer heuvels en rotsiger. We rijden eerst naar Opuwo om te tanken en inkopen te doen. Onderweg worden we nog vier (!) keer gecontrolerd in verband met vlees en melkproducten in de koelkast voor het risico op besmetting van mond-en-klauwzeer. Volgens Pim is Opuwo een typisch Afrikaans stadje. Er lopen ook Himba's, voornamelijk vrouwen. Ze kleuren hun huid met rode modder. Bij het tankstation wast een jongen onze ramen en hij wekt mijn sympathie met zijn vlotte babbel. Hij krijgt een extra'tje. De pompbediende tikt op het achterraam en zegt dat ie met ons mee wil. We kunnen in zijn ogen best de spullen achterin leggen en dan kan hij prima op de achterbank vindt hij. Ik geloof dat als we ja hadden gezegd dat hij zo in zijn werkkleren was ingestapt en mee gegaan. Bij de supermarkt (alweer een Spar) staan veel bedelende kinderen en Himba vrouwen die kraaltjessieraden willen verkopen. Ze zijn niet weg te slaan al zeggen we herhaaldelijk nee. Als we de winkel weer uitkomen staan alle kinderen om het winkelwagentje heen te dringen en te vragen voor geld of eten. Je hebt de neiging om iets te geven maar je weet ook dat je dan binnen 2 minuten de rest van het dorp om je auto heen hebt staan.
Op naar camp Aussicht. Het begint met een goed begaanbare gravelweg en wordt langzaam steeds slechter. De regen heeft flinke sporen in de weg uitgespoeld dus we moeten regelmatig in de remmen om er rustig overheen te rijden. We sprokkelen hout voor ons kampvuur. De laatste 5 km gaan over een uitdagend pad omhoog. Er zijn flinke gaten en sleuven uitgespoeld in de weg. De eigenaar van de camping heeft diverse humoristische bordjes onderweg opgehangen. Halverwege staat opeens een defecte auto midden op het pad stil aan het begin van de helling omhoog. We kunnen er met de auto's net omheen maar het vergt flink wat stuurmanskunst. Op weg naar boven passeren we een kopermijn. Mijn is een groot woord. Iemand heeft er een gang gegraven en er stenen uitgehaald. De camping ligt echt boven op de berg. We schatten dat we boven de 1000 meter hoogte zitten. Allemaal bouwsels door elkaar, een eigen geknutseld hekwerk. De eigenaar blijkt er al 33 jaar helemaal alleen te wonen. We worden uitgenodigd voor een drankje op zijn terras. Hij vertelt dat hij er ooit door de mijn terecht is gekomen omdat zijn vader geoloog was en is er nooit meer weg gegaan. Hij legt uit over de verschillende mineralen in Namibië. Verder blijkt hij nogal gelovig en bijzondere theorieën te hebben over de evolutie…..
We maken kampvuur met ons zelf gesprokkelde hout en eten weer lekker met vlees en maïs van de bbq. Om 20.00u gaan we terug naar de receptie. De campingeigenaar voert elke dag rond deze tijd een paar stekelvarkens die daar in de buurt leven. Het zijn ontzettend grappige beestjes die elkaar het licht in de ogen niet gunnen wat eten betreft. Als een ander te dicht bij het eten komt, keert hij zijn kont er naar toe zodat de stekels zijn kant op wijzen.
Koen gaat douchen in de douche die via een kacheltje op brandhout warm water krijgt. Werd wel eens tijd na 4 dagen niet douchen. Het warme water gaat in een emmertje waar het met een zachte straal uit een sproeikop loopt. De toiletten staan boven een uitgehakt gat in de rotsen. Onderaan is een luikje, zo te zien om de boel leeg te halen als het vol is……..

Geschreven door Githa.op.reis