Pim maakt ons wakker. Ingrid haar ontstoken ooglid is zo dik dat haar oog helemaal dicht zit. We ontbijten, pakken in en gaan op pad. Vandaag is een reisdag over alleen maar gravel. 400 km, zonder pauze al gauw 7a 8 uur. De wegen zijn eindeloos en stoffig. De vegetatie is groen aan beide zijden. Al snel zien we een groep bavianen waarvan er rechts langs de weg echt een gigantisch exemplaar zit. Na een tijdje springt er plotseling een impala achtig beest voor de auto van Pim en Ingrid door.
We zien af en toe een dorpje, althans wat hutjes. Vaak koeien, geiten of paarden op de weg, soms inwoners die aan de kant van de weg lopen. Vader met een hoed op en dikke trui en regenbroek(!) op een paard, zoonlief op een ezel met niet meer dan een klein broekje van leer. Iedereen is vriendelijk en zwaait.
We komen bij de veterinary gate en de man wil graag een pijnstiller voor zijn rug. Ik verdenk hem er van dat hij er een handeltje in drijft en geef hem een strip waar nog maar eentje in zit en doe net alsof het de laatste is.
Rond 15.00 uur komen we in Tsumkwe aan. Het tankstation is nog niet open, pas vanaf 16.00 uur. Dan maar naar de supermarkt. De supermarkt was zoals we gedacht hadden. Weinig spullen, hoofdzakelijk zakken meel, pasta, blikvoer. Er zat niets bij wat we nodig hadden.
Dus we gaan vast naar de campsite toe. Een jongeman leidt ons naar de plek. Wat een keurig nette plekken, bijna ‘on-afrikaans’. Een heerlijke plek met een mooie vuurplaats en zelfs stromend water en licht. Wat een luxe ;) In de bar van de campsite hebben we nog wat gedronken totdat het tijd was om te gaan tanken.
En wederom een lekkere Afrikaanse braai. De mannen gingen weer aan de slag en de T-bonesteak was super. Met zoete aardappel en verse paprika, ui en courgette. Helemaal top. Al snel zaten we weer weg te doezelen en na nog een kop thee lagen we er om 21.30 uur alweer in.

Geschreven door Githa.op.reis