Om 6.40u worden we vanaf de camping naar het Dolphin centre gebracht. We gaan vandaag op zoek naar dolfijnen en hopelijk ook snorkelen er tussen. De boot moet vanaf het strand het water in geduwd worden, dus de warme kleding die ik me had bedacht voor op de boot heeft geen nut, want we zijn meteen kletsnat tot aan ons middel door de golven van de branding. Eenmaal in het water blijkt dat één van de motoren niet werkt en we gaan terug het strand op. Als de motor gemaakt is, moeten we weer het water in en duwen. De boot maakt flinke snelheid. Dat is gaaf, maar ook koud zo vroeg op de dag in je natte badpak. We gaan op zoek naar dolfijnen en vinden ze al best snel. De dolfijnen zijn het hele jaar in de omgeving van Ponta te vinden. Steeds gaat er een gids het water in om het gedrag van de dolfijnen te observeren, kijken of ze interesse hebben om interactie te hebben met ons. De eerste keer dat we groen licht krijgen om het water in te gaan, verdwijnen ze alweer zo snel dat ik ze niet eens zie. De tweede keer kan ik ze zien, maar ook nu zijn ze vrij snel weg en waren het er maar twee die nog even in de buurt bleven. We gaan nog naar een ondiep rif waar we mooi gekleurde vissen zien, veel kleuriger dan de vissen die dicht bij de kust zitten. En 3 schildpadden! Eentje komt er onder mij omhoog gezwommen en kijkt me recht aan voordat hij verder zwemt. Ik had niet verwacht schildpadden te zien dus dat was dan weer een bonus. ( hoewel het best logisch is want het strand van Ponta do Ouro staat bekend als broedplaats).
Rest van de ochtend en groot deel van de middag besteed aan plannen, even naar het strand en auto weer eens ont-chaossen.
Als we boodschappen willen gaan doen, blijkt dat de eigenaresse van de camping ons heeft opgegeven om te gaan eten bij een vrouwtje dat in het dorp dat typisch Mozambikaanse gerechten maakt. Ik had de eerste dag beloofd dat ik het er met Koen over zou hebben, maar Koen had er geen zin in dus ik had ons niet aangemeld. Maar zij had dat opgevat als bevestiging dat we mee gingen. Ok, dan maar wel dus. Maar goed dat we nog geen vlees waren gaan kopen. De locatie blijkt een restaurantje aan het begin van het dorp. Aan de rand staan allemaal groente- en fruitstalletjes. Daar achter liggen steegjes met barretjes, restaurantjes en wordt er op straat gebraaid. Vanaf de straat heb je totaal niet het idee dat er behalve de fruitstalletjes nog meer is. Buiten het feit dat je zelf niet zo snel op het idee komt om er eens rond te gaan kijken. De Amerikanen Peter en zijn vrouw Sam zijn ook mee. Vooraf aan het eten komt het vrouwtje met een kannetje water en een handdoek zodat je je handen kunt wassen. Zij giet water in een teiltje en jij kunt dan je handen wassen onder de straal. De doek ruikt naar rozenwater. We krijgen een gegrilde halve kip, pap (soort van polenta, couscous-achtig maar dinner), heel lekker gekruide spinazie, salade en frietjes. Aan het plafond hangen zakjes met water. We hebben echt geen idee waarom. Ik vraag het aan het vrouwtje. Ze spreekt amper Engels dus gaat ze aan de tafel naast ons aan een paar locals vragen of er iemand wel Engels spreekt. Helaas. Dan loopt ze naar buiten en komt ze terug; ‘flies’! roept ze helemaal blij. Uitleg over hoe dat dan werkt zit er helaas niet in, maar er zitten binnen geen vliegen of muggen.
Ow en ze heeft zelfs een Facebook pagina, dat dan wel.

Geschreven door Githa.op.reis