Vanochtend vroeg wakker omdat ik het koud heb. De hele nacht is er niemand te zien geweest en nu nog steeds niet. We gaan op weg en passeren na 2 bochten al een herder en een dorpje. Toch niet zo afgelegen als we dachten maar onzichtbaar vanaf het dorp. Prima zo. We zien verscheidene boeren met ossen het land ploegen. Lesotho is een stap jaren terug in de tijd. Overal zie je herders met kleine kuddes schapen of geiten doodde bergen lopen. De allerkleinsten gaan naar de primaire school maar jongetjes van een jaar of 10 zijn al aan het werk als herder.
We hobbelen verder over de onverharde weg die bij de Menoaneng pass wel heel erg slecht wordt. Begin van het jaar zijn grote delen van de weg weggespoeld na hevige regenval. De auto gaat in low gearing. Af en toe is het ook nog eens behoorlijk steil. Koen doet rustig aan, we komen er wel. Als we een keertje stoppen voor een plaspauze langs de weg, horen we harde discobeats. Denkend aan de herder met stereotoren tijdens het paardrijden, kijk ik over de rand of daar iemand zit. De muziek blijkt echter uit een huisje verderop onder in de vallei te komen. Er staat iemand buiten. We gaan zwaaien en dansen op de muziek sn als ze dat ziet gaat ze meedoen. Zo grappig! Zwaaiend rijden we weer verder.
Richting de Sani Pass wordt de weg iets beter, maar doorrijden is hier een relatief begrip. Bovenaan de Sani pass is de grensovergang Lesotho uit. Stempeltje en klaar. Lesotho is een prachtig land, heel arm, maar prachtige natuur.
Je mag de pas alleen op met een 4x4 en dat snappen we al heel snel! Het begint meteen met korte, steile, smalle bochten met zeer slecht wegdek. Slik. Dit vind ik best wel spannend. We zijn blij dat we hem niet op hoeven, af is al lastig genoeg. Gelukkig zijn er geen tegenliggers, ik zou niet weten waar je moest uitwijken. Heel heel voorzichtig dalen we af. Ergens halverwege de pas waar het minder stei is, is de grensovergang om Zuid Afrika in te gaan. Ook nu weer een kwestie van stempeltje en klaar. De pas duurt maar voort maar aan deze kant wordt er wel gewerkt om de pas berijdbaar te houden. De Drakensbergen zien er aan deze kant veel groener uit.
Na de Sani pass rijden we langzaamaan richting St.Lucia aan de kust. Dat halen we bij lange na niet vandaag, maar we gaan al een eindje die kant op. Tegen 15.00u stoppen we voor een late lunch in Himeville. ontbijt en onderweg alleen wat nootjes en gedroogde vruchten gesnaaid, dus er mag wel wat in. Na de steak rijden we verder. Opeens lijkt de motor geen vermogen meer te hebben. Dan weer wel dan weer niet. Koen denkt aan de koppeling. Dit wordt bevestigd zodra we het raam opendraaien; we ruiken het meteen. Damn dat is slecht nieuws. We laten de auto bergaf maar steeds in z’n vrij rollen om de koppeling te sparen. Dan zien we een overnachtingsmogelijkheid bij Boston en draaien meteen het terrein op. We kunnen bij een boer op het gras kamperen en kunnen gebruik maken van een gezellige algemeen ruimte. We leggen hem ons probleem voor en hij weet wel een garage waar we morgen heen kunnen. Als hij hoort dat we alleen nog maar blikvoer hebben, krijgen we een half brood van hem. We spelen Kolonisten van Catan om de zinnen een beetje te verzetten na deze domper en duimen dat de garage morgen: a) te halen ismet deze koppeling, b) tijd heeft en c) de onderdelen op voorraad heeft.

Geschreven door Githa.op.reis