Dinsdag 2 mei: westelijk deel van Chobe National Park

We worden wakker met een prachtige zonsopgang door het gaas van onze tentflap. Koen gaat de sporen van de olifanten van vannacht bekijken. Maatje 43 is er niks bij!
Ingrid voelt zich vanochtend niet zo lekker. Ze heeft wat last van hoofdpijn en die wil nog wel eens omslaan in migraine. We besluiten om eerst rechtstreeks naar camping Muchenje te rijden zodat Pim en Ingrid daar eventueel kunnen blijven en dat Koen en ik dan met de gids op pad gaan. Gelukkig voelt ze zich na een soepje op de camping en een bakkie ORS al heel wat beter en gaan we samen op pad. We zien weer ontzettend veel dieren. Je struikelt overal over de Impala’s. Hier mag dan ook tot een bepaald aantal op gejaagd worden.
Het park heeft aangewezen rustplaatsen waar je de auto mag verlaten, maar je moet uiteraard altijd blijven opletten. De 1e ligt op een heuvel en we hebben een prachtig uitzicht. Ik ga bovenop de auto zitten en maak foto’s en kijk om me heen met de verrekijker. Het geeft een machtig gevoel hier zo bovenop. In de verte bij een watertje staan 3 zebra’s en een paar wilde zwijen (Hogwarths, kleine Pumba’s). Het is lunchtijd, dus de messen van de mannen worden tevoorschijn gehaald en we snijden brood.
Als we verder rijden, wijst de gids op een 8-tal gieren in een boom. Om de hoek blijkt waarom: er ligt een dode olifant bij een drinkpoel. Er ligt een welpje pontificaal bovenop. Wat een stank. Er staat reeds een andere auto en we rijden van de weg af er langs door om ook goed te kunnen kijken. Echt zo bizar dat de leeuwen dit toestaan, dat er iets zo dichtbij hun prooi komt. Volgens Petros is de olifant een mannetje van een jaar of 20 en, gezien de goede staat, vannacht of vanochtend gedood. Leeuwen doen dit als volgt: er springen er een paar op zijn rug, net buiten bereik van zijn slurf. De olifant gaat dan rondjes draaien om ze er af te krijgen, waardoor de olifant duizelig wordt. De andere leeuwen bijten in zijn poot om zijn achillespezen door te bijten. Dit gaat net zolang door totdat de olifant valt. Hij bloedt dan langzaam dood. Dit kan 2 tot 3 dagen duren en al die tijd…..blij dat we dat niet hoefden horen en zien. Er zijn 3 welpjes aan het eten van zijn ingewanden en de moeder ligt er naast met volgegeten buik. Aan de andere kant liggen nog 2 vrouwtjes met welpjes. Totaal zijn er 7 welpjes. Als we wegrijden zien we 2 welpjes drinken, wat zien ze er dan opeens schattig uit…..
Op de tweede pauzeplek komen we er achter dat Koen zijn mes op de vorige pauzeplek op de motorkap van één van de auto’s is blijven liggen. De afdaling van die heuvel was nogal bumpy, dus vermoedelijk ligt het mes daar ergens. We rijden er terug heen en ruim voordat we er zijn, gewoon nog op het vlakke, laat Petros de voorste auto stoppen en stapt uit; hij heeft het mes op de grond gevonden!
Op camping Muchenje hebben ze geweldige douches. Je hebt een eigen hokje met je wc, douche en een wasbakje. Heerlijk. Bovendien wifi bij de receptie, dus even appen met het thuisfront. Ik heb zooo veel te vertellen. De camping is volledig omheind, ook het mini-moestuintje met de sla bij de receptie. Een paar dagen geladen had de vader van de eigenaresse nog gemeld dat er 3 leeuwen met de staart tussen de benen waren vertrokken na de confrontatie met de stroomdraad. We vermoeden dat we wat weinig drinken hebben voor de komende dagen, dus we kopen het mini-camping winkeltje half leeg aan flesjes water en cola. Kost geen drol. In Europa zouden ze de hoofdprijs vragen op een camping zo ver van alles weg.
We zijn weer eens laat op de camping en Pim wil zoals elke dag het liefst koken en afwassen voordat het donker wordt. Maar Ingrid en ik vinden het zonde van het prachtige uitzicht op de rivier wat we hebben. En aangezien de auto van Koen en mij perfect staat, zetten we alle 4 de stoelen op een rij om naar de zonsdondergang te kijken zo meteen. Ingrid maakt mooie, romantische foto’s van Koen en mij met de zonsondergang. Na enige weerstand krijgen we Pim ook zo ver, maar pas eerst nadat ik er voor zorg dat Koen gaat koken, ook al is dat in het donker.

Geschreven door Githa.op.reis