Vandaag was werkelijk een fantastische dag. Na een korte nacht waarin de wind weer de tent deed klapperen (en wij niet durfden hopen.....), gingen we tegen 6.00u in bet donker op weg naar het pick-up point voor de ballonvlucht 30 km verderop. Weer die stuiterweg maar dan in het donker. Ruim op tijd zijn we bij de Mirage lodge. We parkeren en snel nog even een zenuwenplasje. Vandaag gaan we allebei voor het eerst een ballonvlucht doen en wel boven Sossusvlei. Vorig jaar was er te veel wind, dit jaar gaat het dan toch gebeuren! We worden opgehaald en naar het vertrekpunt gebracht. De ballon ligt al half opgeblazen op de grond. Als bet bakje rechtop staat, moet iedereen er in klimmen. Het bakje is verdeeld in 4 compartimenten waarin telkens drie mensen passen. Het is ruim zat. De piloot in het midden uiteraard. Heel gentle stijgen we op. We hebben één camera aan de chauffeur mee gegeven die ons heeft opgehaald. Hij boodt aan om foto’s te maken van het opstijgen en landen en onderweg, hij moest immers toch de ballon volgen. Als we net in de lucht hangen, komt de zon op vanachter de bergen. Het wordt al snel lekker warm, veel wakker dan wanneer je op de grond zou zijn. Je vliegt bovendien op dezelfde snelheid als de wind dus in de ballon is het windstil. Vliegen is eigenlijk niet het juiste woord, het voelt meer als drijven. Heel kalm, serene stilte. De wind staat precies goed. We vliegen parallel aam de duinen van Sossusvlei. Ze mogen er niet overheen vliegen omdat ze dan middenin de duinen wegens moeten landen en daar mogen en kunnen de volgauto’s niet komen. Het zand is er veel te diep en zacht. En er helemaal overheen vliegen kan ook niet, want dan kom je bij zee uit.... Na 58 minuten vliegen haan we landen. We hebben ca 19 km afgelegd à 21 km/h. Er is continu contact tussen de piloot en de volgauto’s over waar de piloot denkt te landen. Als we bijna bij de grond zijn, moet iedereen op zijn hurken gaan zitten met de rug naar de vliegrichting toe zodat je moet op je snufferd valt als het mandje omvalt. De mand raakt de grond en je voelt dat de wind de ballon nog een stukje over de grond trekt. Heel eventjes blijft de mand schuin hangen en lijkt het alsof de mand weer rechtop komt. Maar de ballon trekt de mand heeeel langzaam om. Als hulpeloze kippetjes in een mandje kiepen we langzaam om. Gierend van de lach liggen we op onze rug. Als ik omhoog kijk, zie ik de piloot op zijn buik liggen en hangen er vier mannetjes aan de onderkant van de mand om deze tegen te houden. We kruipen de mand uit en worden met auto’s naar de ontbijtplek gereden. Daar staat een lange tafel met een smetteloos wit tafelkleed vol met heerlijk vers brood, gerookte zebra, vis, vleeswaren, yoghurt. Een jongeman van de staff is ook in het smetteloos wit. Zo’n surreële combinatie van luxe midden in de woestijn. De champagne wordt ontkurkt met een speciaal zwaard. Na het ontbijt rijden we off road door het gebied van Sossusvlei. Hier mag je zelf niet rijden. We vinden het helemaal geweldig. De woestijn is zo fascinerend met z’n combinatie van zand en steen en verbazingwekkend veel groene struiken. Als je je realiseert dat het al 11 jaar niet meer beeft geregend... Via de doorgaande parkweg rijden we bij Sesriem camping het park uit. We worden afgeleverd bij onze auto en rijden nog even naar het kantoor van de ballonvlucht om te kijken of ze een leuk aandenken hebben. Ze blijken een school aan het bouwen te zijn en hebben een project waarin mensen van vrolijke kleuren stof oa dierfiguren maken. Ze leveren materiaal aan en kopen het product van de mensen. Namibsky verkoopt het dan weer aan toeristen en die opbrengst gaat naar de school.Ook maken ze tassen van oude ballonstof. We doen een aardige duit in het zakje...
Dan op naar Sossusvlei. Eerst even een slaapplek regelen. We blijken net het laatste plekje te pakken te hebben op Sossus Oasis, schuin tegenover de parkentree. Onze entree van het park zat al bij de prijs van de ballonvlucht, alleen de auto moet nog betaald. We rijden helemaal door tot de parkeerplaats bij Death Vlei. We zien in het diepe zand weer een paar auto’s vast staan. Laatste stukje lopen. Het is warm maar het is te doen. Hier zien we de plek met die typische dode bomen die ik altijd met Sossusvlei associeer. Je kunt nog verder rijden maar Koen is moe en we hebben geen zin om alsnog vast te komen staan in het zand. Wat bijna gebeurt op de terugweg..... We proberen bij een duin dichterbij de weg nog met de drone te vliegen. Het waait echter best hard. Koen stuurt de drone richting het duin en opeens is de verbinding met de drone weg. Het ding is te ver om met het oog te zien. Shit! Waar is dat ding gebleven?! Als we de drone naderen krijgen we weer beeld op de controller en blijkt dat de drone zichzelf heeft geland, pfew.
We zetten de tent op, douchen even snel (koud water! Nadeel van zonverwarmd water waar veel mensen gebruik van maken) en lopen naar Sesriem camping om daar wat te eten. Er komen twee Nederlanders naast ons zitten en we hebben een leuk gesprek de hele avond. De Oryx steak is heerlijk. De weg terug in het stikkedonker. De maan is nog niet op, dus dat helpt niet met oriënteren maar er zijn wel veel sterren. Er is geen verkeer en de beide bewakers bij de hekken zien ons al van ver komen. Aan hun reactie te horen herkennen ze ons. Waarschijnlijk zijn we één van de weinigen die in het donker aan de wandel gaan 😬.

Geschreven door Githa.op.reis