Vanochtend vroeg al om 5.00u wakker omdat het regent. We hebben de regenhoes niet over de tent. We proberen nog wat te slapen en blijven een tijdje hopen op droger weer, maar het gaat alleen maar harder regenen. Als het droog lijkt te worden staan we op en pakken alles kleddernat in. De tent is plaatselijk gaan lekken, het drupte op ons hoofd en aan het voeteneinde is het nat. Gezien de ouderdom van de tent valt het eigenlijk nog wel mee.
De weg terug door het natuurreservaat gaat minder moeizaam dan de heenweg omdat het zand nu steviger is nu het nat is. Bij de entree gaan we de compressor lenen om de banden weer terug op spanning te brengen. Koen had onthouden dat ze er een compressor hadden. En die hebben ze inderdaad. Punt. Want het ding werkt niet. Net zo goed als het pinapparaat, ze hebben het, maar het werkt niet. Gelukkig hebben we een compressor in de auto. Na wat gerommel om uit te vinden hoe het werkt lukt het om de banden enigszins meer op spanning te krijgen. Koen besluit dat we de rest maar bij een tankstation gaan doen. Het eerste tankstation langs de gloednieuwe asfaltweg N1 heeft geen diesel. Het volgende tankstation volgt al snel en daar kunnen we wel tanken en banden oppompen. Binnen haal ik lekkere maïsbroodjes.
Maputo zien we al van een afstand liggen; hoogbouw, een haven en industrie, duidelijk een grote stad. We speuren naar een supermarkt en pinautomaat langs de N1. Het barst er van de kleine winkeltjes en stalletjes. Het is druk en chaotisch op de weg. We vinden een supermarkt die een groothandel blijkt te zijn. En pinnen blijft een tijdje een raadsel totdat we hulp vinden; de pinautomaat blijkt namelijk om een 6-cijferige pincode te vragen 🤔. Het blijkt dat je 2 nullen na je pincode moet intoetsen.
Het is inmiddels al tegen 16.00u en we willen een camping opzoeken vlak na Maputo. De weg door Maputo schiet niet op. Mensen steken steeds over, auto’s voegen gewoon in of halen in waar er maar eigenlijk 1 auto past. Het is druk en chaotisch. Als we de afslag van de N1 richting de kust zoeken is het al donker. We missen hem en keren om. Dan vinden wel wel een afslag maar de verkeerde. Gelukkig komt er iemand helpen. De weg is nu niet meer verhard. Als we bij een heleboel reclameborden voor campings komen, staat de camping die wij zoeken er niet bij. Ik probeer ons er via Maps.me heen te navigeren, maar in het donker zie ik amper zijstraten en we worden kregelig van het zoeken. Het begint inmiddels ook weer te miezelen. We komen bij een resort uit dat ook reclame maakt om te kamperen. ‘Kamperen is momenteel niet mogelijk’ krijgen we te horen. Het goedkoopste huisje is 2500 Mts (ca 36 euro). Dat vinden we te duur. Het is namelijk de helft van het maximale bedrag dat je per keer kan pinnen! Kamperen kost meestal tussen de 1000 en 1400 per nacht. Dus we zoeken verder. Verderop hebben ze alleen huisjes, voor dezelfde prijs maar geen water. Als ik vraag mogen we voor 1000 Mts op hun grasveld. Het regent, het is fris, de muziek staat er hard aan en we hebben nul faciliteiten daar. Ik zie het niet echt zitten aangezien de tent nog zeiknat is. Even omgerekend naar euro’s en dan toch maar terug naar het resort. We zijn moe en we zijn het zat.
Het huisje is heel netjes binnen. We maken provisorisch wat te eten, het is al tegen 20.00u. De waterdruk is zeer laag dus, nou ja, je snapt wel wat er dan wel en niet handig is om te doen op het toilet.....

Geschreven door Githa.op.reis