De wind waait weer flink om de tent heen vanochtend. Pas als de zon goed doorkomt stopt dat. We ontbijten in het zonnetje en dalen dan af naar de uitgang van de camping. Bij de receptie rekenen we het vlees af. We hebben inmiddels een mail terug van Namibsky over de betaling van de ballonvlucht. Of we een pdf willen invullen en terugsturen. Dat gaat dus niet werken. We mailen terug dat we wel langs hun kantoor komen vanmiddag en hopen dat ze dat lezen.
We rijden over een B-weg in zuidelijke richting. Helaas is dit ook al een wasbord. Het schiet niet echt op. We passeren rond de lunch een luxe uitziende lodge en stoppen om wat te drinken en te lunchen. Lunch had je moeren reserveren maar we kunnen wel een salade met toast krijgen. Prima. Lekker! Er zit zowaar echte kaas op de toast. Het is een eeuwigheid geleden lijkt het wel dat we nog eens lekkere kaas hebben gehad.
We rijden verder naar Namibsky. We passeren weer veel privé grondgebied en zien daar veel Spiesbokken grazen. Opeens zie ik er eentje aan mijn kant vlak bij het hek liggen en ik zie direct dat er iets niet klopt. ‘ Koen, stop, we moeten er eentje helpen!’ Het blijkt dat hij vasthaakt met zijn rechterachterpoot in de omheining. We hadden al op meerdere plaatsen gezien dat er gaten in omheiningen zitten. En ook dat daar paadjes zijn ontstaan door dieren die er doorheen gaan. Het is droog en de dieren gaan op zoek naar water. Privé-land zegt ze niks 😬. Koen pakt de leatherman en benadert het dier voorzichtig. Hij ligt aan de andere kant van het hek en probeert weg te komen als Koen er aan komt. Hij kalmeert echter al snel en laat het gebeuren. De tang werkt niet handig genoeg om de draad bij de tenen weg te knippen, dus Koen pakt een andere tang. Ook nu weer probeert het beest weg te komen maar kalmeert dan weer. Af en toe schrikt het dier en doet een halve aanval met zijn hoorns. Maar waarschijnlijk is het dier al doodop van eerder proberen los te komen dat het het maar gewoon laat gebeuren. Als het hekwerk los is, zien we dat er nog een draad onder zijn lijf lijkt te liggen. We kunnen niet zien of hij vast zit in die draad. Koen knipt de draad zi dichtbij het dier af als mogelijk is zonder door de hoorns geraakt te worden. Het dier is eindelijk los maar rent niet weg zoals we hoopten. We proberen water neer te zetten, maar ook daar reageert het niet op. Hij laat zich zelfs niet wegjagen. Dan maar verder rijden en proberen hulp te regelen bij de dichtstbijzijnde farm. Ik heb nog een aantal voorbijgangers gestopt in de hoop dat het locals waren die meer weten, maar helaas.
We rijden door naar NamibSky en doen daar het verhaal. We hebben onderweg achterhaald van wie het land was en de eigenaar gaat er direct heen. Hij belooft dat hij de piloot wat laat weten zodat we weten hoe het afgelopen is met het dier. We maken de boeking in orde en de dame helpt ons om een camping te vinden. De twee dichtstbijzijnde zijn vol. De eerstvolgende zit 30 km terug langs dezelfde wasbordweg die wel al gehad hebben. Tju, dat wordt extra vroeg opstaan. Maarja dat risico zat erin zo dicht bij Sossusvlei en middenin de vakanties. We rijden terug en zoeken naar de Spiesbok. Hij blijkt weg te zijn en de man van NamibSky heeft zo te zien de resten van het kapotte hek ook weggeknipt. We gaan nog kijken en zien nergens bloed. Dat geeft hoop dat de draad niet in zijn vlees heeft gezeten.
Camping Klein Sossusvlei stelt niet veel voor, maar we hebben ons eigen sanitair en prachtig uitzicht op de bergen die mooi rood worden gekleurd door de ondergaande zon. Snel een blikmaaltijd en ala het fris wordt de tent in. Verhaaltje typen, boekje lezen en dan een kort nachtje.

Geschreven door Githa.op.reis