Vandaag schuiven we een stukje noordwaarts langs Lake Malawi op, naar Fish Eagle Bay lodge. Het blijft me verbazen hoeveel mensen we continu tegenkomen. Auto’s, mensen te voet, op brommertjes maar vooral ook veel fietsers. Je bent hier nooit alleen, ook niet buiten de dorpskernen want er liggen overal wel kleine nederzettinkjes. Als we even stoppen in de schaduw langs de weg om wat te eten, blijkt dat we weer bij huisjes staan en staan er in no time kleine kinderen naar ons te staren. In Afrika leren ze duidelijk niet dat staren onbeleefd is. Ze zijn weer giechelig om de dingen die we doen. En zoals altijd komen er op een gegeven ogenblik wat oudere jongens bij die de kleintjes opsteuken en dan wordt het altijd minder gezellig, vervelend zelfs. You give me beer, you give me money. Op een toon en een afstand die ons niet aanstaat. Koen kapt ze af en we pakken in en rijden verder.
We kopen onderweg in Ngwata in een supermarktje eitjes en van een straatverkoper kopen we een losse tray zodat we er een eierdoosje van kunnen vouwen. Na een paar plaatselijke banken en eentje die geen geld uitkeert, vinden we een internationale bank waar we kunnen pinnen.
De lodge ligt 6 km van de doorgaande weg af. Hobbel de bobbel tussen nederzettinkjes door, je hebt niet echt het idee dat je naar een mooie plek aan jet water gaat. Op één plek is het weggetje afgezet met takken en moeten we de bypass nemen. Later vertelt Mike de lodge eigenaar dat het beton van het bruggetje hartstikke rot is. Omdat de overheid er niks aan doet, gaat hij zelf met wat locals een nieuw bruggetje maken. Anders zullen ze volgend regenseizoen afgesloten raken van de buitenwereld. Aangekomen op hun terrein draaien we het strand op en zoeken een plekje. We staan acuut vast. 4x4 inschakelen, low gearing en lucht uitde banden. Met hulp van zo ongeveer het hele personeel (dat uiteraard meteen kwam kijken) komen we er uit en gaan we op een steviger deel van het strand met gras staan. Doordat het meer zo groot is en er door de wind continu golven zijn, is het net alsof we aan zee staan.
Aan bet einde van de middag komt de pastoor, 2 missionarissen en ca 100 kinderen uit de omringende gehuchten een ceremonie houden om de lodge en de eigenaars te zegenen. Er wordt gebeden en vooral veel gezongen. Dan gaat iedereen rond het kampvuur zitten en wordt er getrommeld en gezongen. De kinderen, in de leeftijd van ca 6 - 16, krijgen een snoepje en een flesje prik uitgedeeld. Iedereen wacht geduldig op zijn beurt. Niks schreeuwen, zeuren, zelfs niet als er eentje overgeslagen blijkt te worden. Er wordt nog meer gezongen en rondjes rond het vuur gedanst. Erg bijzonder immer te maken. Je ziet dat de (meeste) kinderen er echt plezier in hebben. Afrika en muziek hoort gewoon bij elkaar.

Geschreven door Githa.op.reis