Vanochtend afscheid genomen van onze favoriete campinghond Mickey (1 van de 7 honden en 10 katten) en op weg maar Santa Maria. De vis en de bevroren colafles uit de diepvries van de algemene keuken gehaald. Daarna eerst boodschappen doen bij de stalletjes in het dorp; ananas en groenten. De vleeswinkel is helaas nog dicht en de bakker heeft een vrije dag. Dan maar pinnen. Helaas is de pinautomaat stuk. We gaan eerst naar de stalletjes in de hoop dat het probleem wordt opgelost zodra de bank zelf open is. Op weg naar de stalletjes komen we Alex tegen. De eerste dag op het strand was op zondag en er waren veel verkopers die iets aan de badgasten probeerden te verkopen, vooral armbandjes en zonnebrillen. Eentje kwam er langs met brood; Alex. Hij had een gezellige vlotte babbel en in tegenstelling tot de andere verkopers bleef hij niet aandringen. We ‘beloofden’ dat we áls we brood nodig hadden, het bij hem zouden kopen. Nou, en wie lopen we dus vanochtend tegen het lijf? Alex! We kopen 2 broden van hem. Hij heeft geen wisselgeld dus we gaan kleingeld halen in de auto. Hij wil weten waar we vandaan komen en hoeveel het vliegtuig wel niet kost. Omgerekend betekent dat voor hem meer dan 7000 broden verkopen.... We maken nog een foto van hem en gaan dan op pad. Eerst over het asfalt, dan nemen we de westelijke ingang van het natuurreservaat van Maputo om noordwaarts naar Santa Maria te rijden en daar te kamperen. Vlakbij het park lopen 4 giraffen. Het park is alleen toegankelijk voor 4x4 voertuigen. De wegen zijn er erg zanderig en dat blijkt al meteen bij de receptie van het park waar we meteen een bandenspanningsmeter te leen krijgen om de bandenspanning te verlagen 🤔. We maken een praatje met een Fransman die solo een wereldreis aan het maken is. Hij wil 80 landen bezoeken en de teller staat nu na 2 jaar op 24. Die gaat voorlopig nog niet naar huis.
De weg naar de camping is 70 km lang en dat is lang genoeg met dat extreem losse zand. @Pim en Ingrid; los zand zoals bij het verlaten van Kaudom NP. Alleen heeft Koen nu zo goed mogelijk geprobeerd om geen skippybal van de auto te maken.... Aan het begin van het park zien we een impala lopen die erg mager is. Er is genoeg te eten, maarja ook beesten in een park gaan een keer dood....
Lunchpauze bij het meer met het brood van Alex. Onderweg zien we nog een paar olifanten en dat was het dan wel. De route is niet altijd even duidelijk, maar we vermoeden dat de hoogspanningskabels richting Santa Maria gaan dus die houden we een beetje in het oog. Vaak zien we zijpaadjes die naar een huisje leiden, maar opeens rijden we een dorpje binnen en is het totaal niet duidelijk waar we heen moeten. We gokken maar wat en als we er weer uit rijden zien we al vrij snel de entree van Bemugis campsite. Het ziet er goed uit en we zoeken een plekje uit. Het is zelfs behoorlijk luxe zo op deze uithoek van Machangulo schiereiland. We wandelen langs het strand en maken vuur voor de braai. De truc met een bevroren colafles met water in de koelkast heeft geholpen. De dorade is nog half bevroren dus die heeft zich goed gehouden. De butternut gaat in zijn geheel in het vuur om te garen. Het vruchtvlees is oranje en heeft een pompoenachtige structuur maar het smaakt niet zoet.

Geschreven door Githa.op.reis