Vanochtend op zoek naar Kosi Mouth. Met de uitleg van de receptioniste en de vele zandweggetjed plus mijn navigatieskills raken we al snel de weg kwijt. Nogmaals een keer vragen. Dan lukt het wel. Na de entree van het natuurreservaat is het alleen toegankelijk voor 4x4 over een 5 km zandweg. Als we bij de baai komen is er slechts nog één andere auto. Ze leggen ons uit waar de plek is om te snorkelen. Een stukje verderop zit een man die op je auto let. Vroeger werd er veel gestolen maar de mensen in het gebied hebben geleerd dat toeristen voor inkomsten zorgen. Je wordt dan ook geacht de man wat geld te geven voor het feit dat hij op je auto let. Het staat nergens met zoveel woorden geschreven, maar dat is iets wat in Afrika heel gewoon is. Ze zullen nooit direct om geld vragen en het is aan jou om te bepalen hoeveel je geeft.
Het is best even lopen naar de snorkelplek; twee keer een zandbank en een watermanagement over. De baai staat wel in verbinding met zee maar ligt zodanig beschut dat je geen last hebt van golven. Als je in het water ligt voel je wel dat het getij je meeneem. Bij onze eerste poging zien we geen enkele vis en ook niks waar ze zouden kunnen zitten. Terug aan de kant vragen we de man bij de auto en dan vinden we wel het rif met de vissen. We doen het rif twee keer en dan zijn we wel klaar. We hebben het allebei koud en het is wel tijd voor ontbijt onderhand, het is al half 12. Langzamerhand wordt het vloed en worden de kanalen te diep om doorheen te lopen. We blijven lekker wat opwarmen en lezen in de zon.
Op de terugweg passeren we een man waarvan de auto het begeven heeft. Hij heeft geen idee wat er stuk is. We bieden aan om hem ergens heen te slepen. Daar gaat hij dankbaar op in. Het is slechts 2 km terug van waar wij kwamen.
Als we verder rijden en bijna op het asfalt zijn, staat er alweer een auto met pech. Nu met 4 mensen er in. Ze vragen of we stoppen en of we ze naar Manguzi kunnen slepen. We slepen ze 15 km naar het stadje. Onderweg worden we staande gehouden door de politie. Ze willen Koen zijn rijbewijs zien en hij moet blazen of hij niet gedronken heeft. Het apparaatje mist een mondstuk en Koen moet er gewoon vanaf een centimeter afstand ofzo via de lucht in blazen. De man kijkt heel serieus naar het display en zegt dat het in orde is. Dit gaat echt helemaal nergens over en ik lig als we ver genoeg weg zijn in een deuk. De man die we aan net slepen zijn, moet ook blazen. Gelukkig wordt ook hij goedgekeurd. Op de bestemming aangekomen willen de mensen ons geld geven voor het slepen. Ik zeg, een tip voor goed vlees is genoeg. Het blijkt dat in de lokale Spar een goede slager zit. Nu we toch in de stad zijn, kunnen we net zo goed vers vlees kopen voor de braai i.p.v. vanavond blikvoer.
Als we op de camping aankomen, zien we dat er nog mensen zijn bijgekomen en dat de apen hun eten hebben ontdekt. We jagen de apen weg. Gelukkig komen ze al snel terug van hun boottripje. Het blijken locals te zijn dus misschien hadden ze dit kunnen voorzien.... We krijgen een biertje als drank en het wordt steeds gezelliger. We nemen ons eten en stoeltjes mee naar hun plek en brengen de avond samen met hem door. Een Genetkat blijkt wel erg veel interesse te hebben in ons eten. Normaal zijn deze beestjes erg schuw dus dit betekent dat mensen voor ons ze dus hebben gevoerd.
Het is al na twaalven als wij naar bed gaan en lang daarna horen we hun muziek nog.

Geschreven door Githa.op.reis