PVandaag gaan we bij Sicahusu de grens over naar ZA. We willen naar Kosi Bay maar we zien wel hoe ver we vandaag komen. De weg naar de grens is saai; veel bosbouw. Onderweg vlakbij de grens worden we staande gehouden door een politieagent. Hij wil Koen zijn rijbewijs zien en wil weten of we dit weekend op Bushfire waren geweest, een festival dat nogal groots is in Swaziland (ca 35000 bezoekers). De man was erg vrolijk, snapte geen bal van het Nederlandse rijbewijs en leek vooral zin te hebben in een praatje. De grens zelf is aan beide zijden armetierig. Wat een verschil met de vorige keer. Als we ZA binnen rijden is de weg bezaaid met potholes. Zelfs slalommen helpt niet genoeg om alle gaten te ontwijken. Ook hier is veel bosbouw dus de vrachtauto’s rijden veel stuk.
We zoeken naar een leuke plek om te ontbijt-lunchen maar vinden niks langs de weg. Ik moet inmiddels vreselijk plassen en dat wordt dan ergens langs de weg in een goot waar we enigszins uit het zicht zijn. Als de nood hoog is....... In Pongola zit midden in het centrum een grote lodge. Daar lunchen we uitgebreid. Die Zuid Afrikanen kunnen zo lekker komen. Waar we ook zijn geweest, het is nog geen een keer tegengevallen.
Na Pongola zitten we al snel in de buurt van waar we op 16 mei hebben overnacht. We gaan weer naar de slager die game-meat verkoopt bij de ingang van Leeukop. Deze keer nemen we kudu steak, impala steak en gemarineerd warthog vlees mee. Het blijft een bizar idee; een slagerij direct naast de ingang van een wild reservaat 😬. We komt nog een bizar transport langs van een transformator; er zijn 3 trekkende en 1 duwende vrachtauto voor nodig. 😳
We rijden verder en besluiten dat Kosi Bay voor vandaag nog te ver weg is. Het schiet niet op met het vele vrachtverkeer, de taxibusjes en de vele verkeersdrempels. We navigeren naar Ndumo rest camp in het Ndumo game reserve. Ondanks dat we borden kunnen volgen, matcht het opeens niet meer met de navigatie app; het lijkt erop dat er wat huizen gebouwd zijn en we gokken op de richting. Dan zijn we er al snel. Bij de gate horen we dat de receptie van de camping al dicht is maar dat we gewoon ergens mogen staan. Er blijkt helemaal NIEMAND te zijn, behalve een paar kudu’s en impala’s. Als ik naar het toiletgebouw loop springt een impala met een sierlijke boog het struikgewas in, geruisloos en zonder iets te raken. We maken een vuurtje en dat is dan ook het enige licht. Eindelijk weer eens sterren kijken. De impala steak smaakt erg goed (35 rand voor 2 steaks!, dus iets meer dan een euro per stuk....).
Na het eten gaan we op zoek naar dieren. We zien 2 oogjes en vlakbij nog een setje. Als ze weg rennen zien we dat het civetkatten zijn! Wat verderop zien we een hele groep oogjes maar we hebben geen idee welke dieren het zijn.

Geschreven door Githa.op.reis