Vanochtend op weg naar de grens bij Mananga, terug Zuid Afrika in. Het hele stempel riedeltje verloopt weer soepel. En zoals altijd weer voor ons onverklaarbare stempeltjes. Zo krijgen we in het Swazilands deel op een apart papiertje een stempeltje bij het loket waar ook ons paspoort wordt afgestempeld (zie foto). Daar moeten we mee naar een ander loket alwaar er zonder naar te kijken een tweede stempel op wordt gezet.... Waarom dan?
Rond de middag komen we in Kruger aan bij de Crocodile Bridge gate. Het blijkt dat al flink wat campings volgeboekt zijn, in ieder geval die op ons favorietenlijstje stonden. Er is plek op Berg en Dal. Al gamedrivend rijden we daar naartoe. Onderweg zien we ontzettend veel impala’s. Dan opeens giraffen. En olifanten. En nog een keer olifanten, en dan neushoorns. De tijd begint onderhand te dringen; om 17.30u sluit het hek van de camping. We vinden dat we al ontzettend geboft hebben met al het wild dat we in één middag hebben gezien. We spreken af dat we alleen nog stoppen voor leeuwen. Dat gaat helaas niet op als er drie neushoorns de weg oversteken. We blijven kijken totdat ze uit zicht zijn. Ok, nu stoppen we echt alleen nog maar als er een leeuw te zien is. We hebben nog maar net de camera opgeborgen en er komen 3 leeuwinnen uit het struikgewas de weg op gelopen. Bizar gewoon. Eentje mist haar staart volledig. Opeens zie ik recht voor de snuit van de rechtse iets uit het gras opnieuw springen tot vlak voor haar neus. De leeuwin deinst telkens een beetje terug. Dan rent het dier de weg over; het blijkt een stinkdier te zijn. De leeuwin kijkt het beestje achterna en lijkt een beetje beduusd over wat er net gebeurde.
Nu wordt het echt tijd om door te rijden en om 5 minuten voor half zes stappen we de receptie van de camping binnen. We worden vriendelijk geholpen door een dame die doof is. Ze doet het ontzettend goed en met haar humor steelt ze ons hart. We vragen meteen voor een camping voor morgenavond. Als ze niet kan aflezen wat we zeggen, schrijven we het gewoon op. Er blijkt nog plaats te zijn op Satara, namelijk oude plekken zonder stroom. Prima. Ze snapt er helemaal niks van, wie kan er nou leven zonder stroom?!
In bet donker zoeken we een plekje en gaan eten maken. Dit levert wel enige vertraging op omdat we regelmatig getriggerd worden om te gaan zoeken naar wild achter het hek. Er zijn mensen die een nightbike lampje bij zich hebben. Wat een goed idee! Die schijnen veel verder dan een zaklamp. Uiteindelijk ziet Koen een civetkat en ik een hyena. Helaas betekent dit dat mensen toch eten over het hek gooien. Waarom zouden die beesten dan elke avond zo rond etenstijd langs bet hek lopen? Helaas zijn de dieren uiteindelijk de dupe omdat ze agressief worden en dan afgemaakt worden.

Geschreven door Githa.op.reis