Vanochtend de wekker op half 7 gezet in de hoop dat we beesten gaan zien op de enorme vlakte onder ons. Ik wordt echter al eerder wakker van de Namibische wekker in de vorm van een vogel die met een enorme schelle roep zijn territorium aan het afbakenen is. Ik zie de zon opkomen terwijl de rest nog slaapt. Dan wordt Koen ook wakker. In de verte zien we aan de bosrand een vrouwtjes kudu. Vlak daarna komt ook het mannetje tevoorschijn en nog 3 vrouwtjes. Koen en ik besluiten om naar de receptie te lopen om daar op de uitkijktoren te klimmen. We komen echter bij de luxe lodges uit en nemen een kijkje. Ze zijn zowaar open. Wat een luxe. We speuren nog even naar wild vanaf de veranda van het restaurant maar zien verder geen wild meer.
We verlaten de camping. Eerst naar de parkuitgang. Dan 50 km zandpad met diep zand. De sporen zijn zo diep dat Koen niet eens echt hoeft te sturen. Van de kuilen stuiteren we op en neer. Het houdt maar niet op. Dit was echt de slechts begaanbare weg die we tot nu toe hebben gehad. We komen nederzettinkjes tegen van steeds een aantal hutjes twijgen en omheind met hout. Een vrouw met een klein kindje in de arm staat aan de kant van de weg. Dat tafereel zie je vaker. Gewoon staan en kijken. Misschien in de hoop dat we ze wat toestoppen? Het blijft gissen. En voor ons lastig, want je kunt ze ook enorm voor het hoofd stoten door bijvoorbeeld eten uit te delen. Dus rijden we door.
Even verderop liggen steeds stapeltjes hout aan de kant van de weg. Dat is dus te koop. De mannen stoppen en prompt staan er 5 andere mannen en kinderen bij Koen en Pim. Er worden vier pakketjes hout gekocht en ze lachen, ze hebben een goede dag. Aan het einde van het zandpad komen we bij de doorgaande weg B8. Er staan paaltjes daar waar je de weg op zou moeten, dus we manouvreren een beetje half door het gras en half door een watergoot. We steken over naar een gravelweg die vlak langs het water de Okavango rivier loopt. We passeren al meteen dorpje waar net de school uit gaat. Overal lopen kinderen met dezelfde bloesje aan. Ook tussen 2 dorpen in lopen de hele tijd mensen. We zitten constant te zwaaien. Wie vindt wie nou een bezienswaardigheid?
We stoppen bij een zandpad om te kijken of we kunnen lunchen. We zijn meteen een bezienswaardigheid. Het blijkt dat het een plekje is waar water wordt gehaald en afgewassen. Een paar kleine kinderen staan lacherig naar ons te kijken als we naar de rivier staan te kijken. Rare witte mensen. We voelen ons hier niet op onze plek en rijden verder. Bij een rest camp aan de rivier rijden we het terrein op om te vragen of we daar mogen lunchen en eventueel iets van hun barretje te nuttigen. Alles staat open maar behalve een paar hondjes is er niemand. Dan maar via de snelweg naar Rundu en onderweg op een parkeerplaats snel een boterham.
Rundu blijkt een stadje te zijn met veel winkels en voorzieningen. Het is er een drukte van belang. Maar het verkeer loopt gestructureerd en er zijn zelfs 2 rotondes. We doen boodschappen in een Namibiaanse winkel, het lijkt wel een groothandel en vullen de voorraad aan. Het vlees ziet er niet zo best uit, dus dat kopen we in een betere supermarkt. Wat ons opvalt is de grote hoeveelheid bewaking op de parkeerplaats en bij de uitgang van de supermarkt. Rondom elke pinautomaat staan wel 6 bewakers en je boodschappenkarretje wordt door middel van je bonnetje bij de uitgang van de supermarkt gecontroleerd
Op zoek naar extra T-shirts voor Koen en Pim komen we in een soort Zeeman terecht. Bij de kassa staat een doos met het opschrift dat als je maandverband koopt dat zij het aan een school geven zodat arme meisjes toch naar school kunnen gaan tijdens hun menstruatie. Zelf hebben ze namelijk daar geen geld voor en kunnen die dagen dus niet naar school.
De camping Nkwasi ligt aan de rivier. Het is er erg groen, net alsof je bij iemand in de achtertuin kampeert. Als ik Koen opeens nergens meer zie, blijkt hij in het zwembad van de lodges rond te plonzen. Zo kun je ook douchen.
We kijken naar de zonsondergang en eten deze avond in het restaurant. Ze hebben olifantjes te koop voor 40 Namibische dollars en daarmee steun je hun gemeenschap. We kopen er 4. Na het eten verschijnen er 2 civetkatten op het dak van het restaurantje. Het blijkt dat ze gevoerd worden met de vleesresten van de avond. Eentje eet alles op, pas later laat de tweede zich zien. Het zijn prachtige beestjes met een lange gestreepte staart en een smal koppie.

Geschreven door Githa.op.reis