Pim en Ingrid zijn alweer vroeg op, 6.15u. Het druppelt nog een beetje. Snel ontbijten en dan een gat graven om te poepen. Als ik terug kom bij de rest blijkt er nog een deel van de campsite te zijn die we in het donker over het hoofd hebben gezien. En daar blijkt, een heel eenvoudig, maar netjes sanitair gebouwtje te zijn….. met een aansluiting voor een gasfles waarmee we dus zelfs warm water hadden kunnen maken.
Na het ontbijt de daktent nat ingeklapt, de auto van Pim en Ingrid gestart met de startkabels en de hele rit weer langs het hek terug naar Kuke corner. Onderweg zien we een soort van antilopen midden op het pad en zien we een weversnestje in een boom. Het vogeltje maakt een nest met een enorme hoeveelheid gras en maakt er 2 ingangen in, 1 aan de bovenkant en 1 aan de onderkant, zodat het er altijd uit kan vluchten als een slang de boom in komt.
De mevrouw doet het veterinary gate voor ons open. We moeten weer met onze voeten over een zanderig desinfectiedweiltje en de banden worden met een handpomp afgespoten. Ik help haar gezellig even mee. Ik zeg tegen haar dat ze een geweldige baan heeft. Zij antwoordt van niet. Hoezo, vraag ik, iedereen die hier komt is op vakantie en is blij. Yeah, zegt ze, but they never bring me any presents…. Als Pim haar 3 pennen geeft, is ze helemaal blij. We zeggen nog tot vanavond want we hadden totaal 3 nachten op de Brakah campsite gereserveerd, maar al snel wisten we dat we niet meer terug zouden gaan.
Na 20 km komen we bij Matswere gate, de ingang naar het game reserve van de Kalahari. Aangezien het telkens een hele rit is om van en naar de campsite te rijden, informeren we of er plaats is op één van de campings binnen het park is. Er blijkt nog plaats te zijn op camping CKTAU02 aan de westkant van het park voor 1 nacht. De 2e overnachting kunnen we op een campsite staan vlakbuiten de entree van het park. Dat betekent dat we geen tijd hoeven te verliezen met het heen en weer rijden naar de campsite. In het gebouw van de receptie hangt een schema waar met gekleurde pinnetjes is aangegeven welke dieren op welke dag en waar zijn gezien; o.a. leeuw, luipaard, wilde hond (zeldzaam). Als je dieren hebt gespot, kun je het daar op aangeven. Er hangt ook een kastje met gratis condooms in het kader van een campagne om HIV te bestrijden.
We betalen de camping en parkentree, registreren ons en gaan op pad! Ik heb totaal geen idee wat ik kan verwachten. De eerste 50 km heeft veel meer en hogere begroeiing dan ik had verwacht. De struiken zijn vaak op ooghoogte en we turen om ons heen. Toch zien we zien al vrij snel gemsbokken en struisvogels. Na de splitsing bij deception campground komen we op een pad dat west en oost in rechte lijn met elkaar verbindt. We passeren een auto die in tegenovergestelde richting stilstaat. Het is een jong stel uit nieuw Zeeland dat al 20 minuten op zoek is naar een luipaard die ze hadden zien oversteken. De vogels in de bomen maken een enorme herrie, wat er op duidt dat hij nog steeds in de buurt zou moeten zijn. Opeens worden we door hen gewenkt. Het blijkt dat hij in een boom zit. We gaan de auto uit na tig keer om ons heen gekeken te hebben. Ik ben te nieuwsgierig en opgewonden om verstandig in de auto te blijven zitten. Ik kan hem maar niet vinden met het blote oog, maar met hun verrekijker kijk ik hem opeens recht in de ogen! Wow! Hij ligt met zijn enorme voorpoten over een tak en hij lijkt wel haast te groot te zijn om met goed fatsoen in die boom te passen. Hij houdt ons steeds in de gaten en op een gegeven moment komt hij langzaam omlaag de boom uit. Dat is het moment om als een speer terug de auto in te gaan. Gelukkig maar ook helaas verdwijnt hij verder het struikgewas in.
Als we verder rijden worden we getipt over een leeuw die net zijn prooi heeft verschalkt. Na 10 minuten zien we het kadaver liggen vlak langs de weg. Hooguit 5 a 10 meter verderop zien we een grote achterpoot achter het struikgewas uitsteken. Het blijkt een leeuw te zijn. Hij ligt helemaal voor pampus op zijn rug uit te buiken van zijn maaltijd. Op een geven moment staan er meerdere auto’s te kijken en sjokt hij weg nadat hij ons eerst een tijdje liggend heeft liggen aankijken.
We besluiten om naar de Tau Pan lodge te rijden om een veilige plek te hebben waar we uit de auto kunnen om lunchpauze te houden. Het blijkt privéterrein te zijn en na een snelle boterham wordt ons duidelijk gemaakt dat we hier niet kunnen blijven staan. Aangezien er niet zo heel veel aanwijzingen waren om hier te komen, is het nog best wel even zoeken om weer terug op de doorgaande paden te komen, we vinden zelfs een kleine airstrip. Tijd om verder te gaan, we vorderen met slechts 20 km in een uur en rond 18.30u wordt het toch al behoorlijk schemerig. Tsjonge, jonge, waar was de weg nu? Een onbegaanbaar pad…nee, dat kon het toch niet zijn? Dus maar terug naar de ‘hoofdweg’, wetende dat we daarmee 40 kilometer om moesten rijden. En het was al laat. Maar achteraf maar goed dat we om zijn gereden, want we zagen toch een giraf bij Phukwe Pan! Ik zie zijn koppie in de verte tegen de horizon afsteken en komt steeds dichterbij onze richting op kijkend. Geweldig om te zien! Een cadeau’tje zo aan het einde van de middag.En ook deze weg was best onbegaanbaar. Links en rechts schuurden de takken tegen de auto’s aan.We zien de hele dag gemsbokken met hun prachtige tekening op de kop, Thomson gazelles en een enkele gnoe. Deze grazen vaak samen.
Rond 17.00u komen we aan op de campsite aan. Het is een kleine plek, wat hoger gelegen dan de omgeving, plek voor slechts onze auto’s. We zijn HELEMAAL ALLEEN! Er is een toilet boven een gat in de grond achter een paar houten palen en de douche is een emmer die je kunt vullen met water. Ok, douchen kan best nog wel een keertje overgeslagen worden. Maar wat ik het allerspannendste vind is het feit dat we vandaag leeuwen en een luipaard hebben gezien en dat we hier nu middenin kamperen, zonder hek met dieren om ons heen die veel beter in het donker kunnen zien dan wij. De gasbrander aan en binnen de kortste keren heeft Pim een lekkere maaltijd gemaakt van rijst en blikgroenten met ingeblikte corned beef. Wijntje erbij en daar zitten we dan. Als we na het eten nog even in het donker blijven natafelen, zit ik niet echt lekker rustig. Ik ben continu op mijn hoede. De hoeveelheid sterren is prachtig.

Geschreven door Githa.op.reis