Het was gisterenavond ontiegelijk laat (toch voor fietsende peregrinos) toen we ons bed opzochten. Maar ja, wat wil je als je iemand uit eigen streek na 4 jaar terugziet? Daar moet op gebabbeld, gegeten en gedronken worden. Zelfs een sightseeing trip langs het Embalse de Porma en een bezoek aan de lokale bar ontbraken niet.
Christine is hier gesettled en het bevalt haar. Ze is gelukkig met alles en iedereen die rond haar is. De manier van leven gebeurt hier op een totaal ander ritme. Ieder dorpje, hoe klein ook, heeft een bar waar de dorpsbewoners 's avonds een klapke komen doen, ietsje drinken, samen zijn... gemoedelijk.... Wij mochten meegenieten van dat samenzijn.

Noodgedwongen moesten we gisteren onze plannen voor vandaag en morgen bijsturen. Bedoeling was om via Riello tot Fasgar te fietsen. In Fasgar is een zeer mooie pelgrimsalbergue. Alleen is er na Fasgar voor fietsers/auto's e.d. NIKS - NADA - NOUGABOLLEN. Stappers (en domme, overmoedige fietsers met de fiets aan de hand.... 😳😳😳) kunnen dan wel over de El Cabrío naar Igüeña en zo verder naar Ponferrada. Maar dankzij de raad en tips van de locals hebben we dat gewijzigd... ik had mijn lesje wel geleerd.

Rekening houdend met ons gewijzigd traject konden we het ons veroorloven om deze morgen nog samen te genieten van een rijkelijk ontbijt, om afscheid te nemen en dan ons paard te bestijgen voor een nieuwe dagtrip.

Veel alternatieven waren er niet behalve "de rechte lijn" van Boñar via La Robla tot La Magdalena. Voor de twijfelaars: we hebben geen bus of kabellift genomen 😏😏😏 en ik heb speciaal enkele minuscule dorpjes aangedaan om deze rechte een beetje te krommen 😜😜😜.

Bovendien was het gekende《Frank De Boosere ochtendgrijs》vrij hardnekkig en bleef de zon verscholen in dat dik wolkendek. Tot La Robla was het precies op de rupsattractie van de kermis. Toch even wat brood gekocht want Christine had mijn tas nog gevuld met kaas, chorizo en banaan opdat we stevig zouden kunnen trappen. Daarna volgde de klepper van de dag: klimmen over een 5-tal kilometer tot 1.206 meter. De afdaling naar La Magdalena gebeurde met een razende vaart. Bij gebrek aan deftige picknickplek onze mondvoorraad dan maar verorberd in een bushokje. We zaten droog...

In La Magdalena hebben we de Camino Olvidado verlaten om morgen, op +- 15 km voor Ponferrada, hem terug te vervoegen. We zitten super mooi gelogeerd in Las Campares, een hotel (😳😳😳) rura in Callejo de Ordás ( ja wij weten het... we vervellen een beetje naar luxe peregrinos).

Nog 1 dag en dan zit deze wondermooie Camino Olvidado erop met gezweet, gezwoeg, verrassende panorama's, een schat aan ervaringen en leuke ontmoetingen.

Een ode aan alles wat we kruisten en ons over heen gehesen hebben. Tante Tina met River Deep, Mountain High - https://youtu.be/de5Xauv99QM

Hasta mañana, Luc en Marc

Geschreven door Fietsend.door.het.leven