Ons keuze ritje bracht ons weer naar Doornik. Inmiddels redelijk vertrouwd als startplaats. Vaststelling 1: Doornik is nog steeds een redelijke bouwwerf (zeker langs de boorden van de Schelde). Maar goed, met enige creativiteit geraakten we zigzaggend toch op het goede pad. Aanvankelijk was het toch goed uit de doppen kijken wegens druk en langs grotere wegen. Maar een routje, uitgestippeld via de knooppunten, brengt ons toch altijd op mooie landelijke wegen. Het was ook al vrij snel duidelijk dat het een rit zou zijn waarbij we de klimmersbenen eens konden testen! De landschappen werden weidser en af en toe doorkliefd door de HSL lijn. Gelukkig waren de weergoden ons vrij gunstig gezind. Niet dat we ons in het zweet konden rijden, maar 8° a 9° en zonder nijdige wind voelt toch beter aan dan een schrale 4°. Dus probeerden we om er een toch een ietwat strak tempo in te houden. Dat bracht ons pal op het middaguur in Beloeuil (met een beetje dichterlijke verbeelding: het mooie oog 😉😉😉). Helaas was het prachtige kasteel met zijn park niet toegankelijk. Maar de poort stond open.... dus... toch maar eens een kijkje nemen. Tot een vermanende blik ons duidelijk maakte dat we beter vertrokken. Het leek ons echter net iets te fris om buiten te picknicken. Dus in de lokale taverne (beleefd en in het Frans!) gevraagd of we onze boterhammen mochten opeten.... "Eigenlijk niet maar zet jullie daar in het hoekje" 😨😨😨. Na het bestellen van soep leek hij toch iets vriendelijker en toegankelijker. Hij bediende ons zelfs in het Nederlands. Enfin, misschien had hij mij verkeerd begrepen.
Na de middag begon het toch dreigender donkergrijs te worden en ook de wind werd strakker. Marc had het voorzien: we gaan de wind op de neus krijgen maar het zal vlakker zijn. Van dat laatste heb ik niet al te veel gemerkt. Maar zo worden we nu eenmaal ook sterker. Na goed 60 km. toch enkele sporadische regendruppels zodat we, enkel en alleen uit voorzorg, besloten om "ergens" te gaan schuilen. De dreiging was weg en Doornik blonk voor ons uit in een schraal zonnetje. Maar ook nu weer waren er werken langs de Scheldeboorden en dus kozen we voor de kortste weg naar de parking. Nog een vaststelling: Doornik buiten rijden met de auto in de avondspits is ook geen sinecure. Maar ons trainingstotaal is weer wat aangedikt en de voorbereiding voor Compostella is goed gevorderd. We zijn weer eens content!

Geschreven door Fietsend.door.het.leven