Het is altijd goed als je enkele reserve ritjes in petto hebt want ook deze week moest de switch tussen "fietsen op donderdag of woensdag" snel gemaakt worden. Na de verkenning van de streek rond Horraing en Beloeil stond Saint-Amand-Les-Eaux op het menu. Het bleek een fantastisch goede gok te zijn. Doornik zelf heeft nog weinig geheimen voor ons en toch: de werken langs de Scheldemuren zijn nog altijd bezig, de straatstenen liggen er nog altijd ellendig bij en het blijft een zeer bedrijvige stad. Een bijkomende en nieuwe vaststelling: fietsen langs knooppunten in Wallonië is NIET hetzelfde als in Vlaanderen. De start was hoopvol maar van knpt 85 naar knpt 44 volgende een stukje "onverhard". Pff wat was me dat... mijn kraaknette en pas gereviseerde fiets was verleden tijd. Reken daarbij een flinke portie regen van de voorbije dagen en het werd een modder- en glijpartij. Maar uiteraard heeft dat ook zijn charmes en zorgde dat voor de nodige hilariteit.
Aanvankelijk was ons keerpunt voorzien in Saint-Amand-Les-Eaux. Maar het ritje leek iets tekort (74,5) naar onze normen zodat er vakkundig nog een meer dan mooi stuk aangebreid werd. Maar eerst het keerpunt: Saint-Amand-Les-Eaux. Een prachtig stadje met nog enkele restanten van de voormalige en imposante Sint-Amandsabdij ( https://nl.wikipedia.org/wiki/Sint-Amandsabdij ). Momenteel is de kerk zelf nog in restauratie maar het plein en het achterliggende park zijn bijzonder fraai. Je raakt er bijna niet op uitgekeken; zeker ook op enkele heel bijzondere beelden (zie foto's). De weer was niet zo denderend maar toch aangenaam genoeg voor de picknick langs de Scarpe.

Daarna volgde het aangebreide stukje richting Arenberg. Wie aan Arenberg en omstreken denkt weet onmiddellijk dat het de streek is van "les corons" , les gueules noirs, de koolmijnen en een grauw en zwart verleden ( https://youtu.be/cXARMIQdIpM ) maar natuurlijk ook van Paris-Roubaix. Wat op diverse websites aangeduid staat als een "fietspad" bleek een onooglijk smal en modderig pad te zijn tussen de Scarpe en een oud stoomtrein spoorlijntje: Train Touristique de la Vallée de la Scarpe. Het bracht ons tot bij een al dan niet nog in gebruik zijnd onderhoudsatelier! Historisch en cultureel erfgoed waar wij meer dan ons hart konden aan ophalen. Eenmaal uitgeglibberd ging het naar het fameuze bos van Wallers-Arenberg. Diep respect voor al diegenen die over de kasseien kunnen dokkeren; ons achterwerk deed al pijn van eraan te denken. Wij kozen wijselijk voor het grindpad. Andere gerustelling voor binnen enkele weken: de kasseistrook ligt er nog even slecht bij!
De wind was inmiddels ook wat gunstiger geworden; We bleven nog een tijdje flirten met de Frans-Belgische grens om uiteindelijk via het vertrouwde kanaal Nimy-Péronnes naar onze al even vertrouwde stopplaats te fietsen.

Een ritje van 88,5 km ( https://connect.garmin.com/modern/activity/embed/4619087646 ) die we zeker in meer zomerse (lees drogere) omstandigheden kunnen overdoen. Maar de vraag blijft of op het traject langs het voormalige mijnspoor in de zomer wel kan of mag gefietst worden...

Geschreven door Fietsend.door.het.leven