Ligt het aan de "13e" dag ik weet het niet maar in ieder geval: het was een erbarmelijke nacht. Rond 20u00 als een blok beton in slaap gevallen en om 4u00 wakker met zure oprispingen braakneigingen en buikkramp🤢🤢🤢.
Nog wat liggen woelen, uiteindelijk toch het kleine kamertje opgezocht maar niks eruit te krijgen. Verder gewoeld, gepiekerd in de zin van "wat als..." toch wat ingedommeld en om 7u00 met een moe en ongemakkelijk gevoel opgestaan. Ligt het aan het eten dat we opgewarmd hebben, heb ik teveel te koud water gedronken? Wie zal het zeggen... aan wijn of bier kan het gisteren zeker niet gelegen hebben. Enfin, het ontbijt bleef erin en ik voelde mij langzaam wat beter worden. Een beetje loom maar het vertrouwen was een klein beetje terug.

Om 9u00 afscheid genomen van een toch wel kranige madam. Runt samen met broer en partner 2 boerderijen, heeft een baby van 1 jaar, verzorgt de chambres d'hôtes en was zeer toegankelijk en behulpzaam... RESPECT!

De eerste 25 km niks anders dan natuur: geen dorpje, geen kerkje, dus was het genieten van het natuurschoon en gestaag blijven trappen. @Charlotte: ik kan nu eenmaal niet blijven limousins fotograferen. 🐂🐂🐂🐂🐂
We hadden ons ook voorgenomen om het wat "EASY (*) te doen. Het weer was trouwens ook een dubbeltje op zijn kant. Tussen zwaar bewolkt, onweerachtig en dan weer zonnig ⛅️🌫🌫🌫🌞🌞. Maar het was "laf", "doef" " klef" of hoe zeggen jullie dat allemaal?

Uzerche was een eerste welgekomen fotografisch moment. Een klein uitstapje naar "La vieille ville" heeft ons zeker bekoord. Vreemd ook aan de kerk: regelmatig kwamen mensen aan voor de mis die ging beginnen maar blijkbaar was de dienst "gecanceld"... Na Uzerche was het de bedoeling om gedurende 2 km door het bos te fietsen langs de Vézère. Helaas was mijn GPS onvoldoende ingezoomd en zaten we weliswaar op "een" pad in het bos maar na 750 meter bleek dat privé terrein. We werden op een weliswaar beleefde maar kordate manier door (vermoedelijk) de eigenares hierop gewezen. 😤😤😤Terugkeren was de boodschap met ongeveer 1.500 meter en wat extra hoogtemeters aan ons broek...

Ondertussen was het ook duidelijk dat Marc zijn beste benen niet had. De drukkende warmte, de inspanningen van de voorbije dagen, het voortdurend blijven klimmen en ook deze van vandaag hebben er wat ingehakt. Met enige moeite onze broodjes in Lagraulière opgegeten.
De kerk was dicht en aan de muur hing een reden waarom: te weinig mensen in de kerk, meer interesse in hun TV dan samen zijn in de kerk, te dure onderhoudskosten, etcetera... 😕😕😕.

Restte ons nog enkel het vestingstadje Donzenac. Opnieuw hoog gelegen dus opnieuw klauteren. Het was meer dan nodig om een extra rustpauze in te lassen. In de schaduw, op een leuk terrasje, hebben we genoten van een cola en een flesje fris water.

Daarna nog maar eens dalen en stijgen naar Brives-la-Gaillarde toe. Jammer ook want de ganse dag konden we geen stempels sprokkelen voor onze credential. Niks in de weinige open kerken en de beide OT waren ook dicht.

We hebben vandaag maar gedaald dan geklommen maar toch... Rust, rust en nog eens rust zouden toch enig soelaas moeten brengen.

We zijn ingetrokken in de Hostellerie van de grotten van St. Antoine (van Padua). We hopen allebei op een rustgevende nacht.

(*) Van het geplande EASY van Lionel Ritchy is helaas niet veel in huis gekomen maar het blijft mooi - https://youtu.be/rfNpHd1GaQA

Groetjes

Geschreven door Fietsend.door.het.leven