Soms vraagt een mens zich af (dixit Luc de Vos)... En ja, misschien moet ik vandaag toch nog eens een verhaaltje op de mensheid loslaten. Is het niet bij het slapengaan dan zal het bij het ontwaken zijn. Enerzijds stel ik mij de vraag: "Moet dat eigenlijk wel?" maar anderzijds blijft het oefenen om ons Compostella verhaal deftig te schrijven, om te laten weten dat wij wel degelijk nog samen fietsen, dat wij het goed stellen of om de volgers erop te wijzen dat er hier ook veel moois te zien en te beleven is.

Enkele weken terug, in de donkere corona weken en hopend op een sprankeltje zon en een genstertje inspiratie, zocht ik waar we in godsnaam de komende weken enige uitdaging in konden vinden om te fietsen.

En zoals Bart Peeters het tegenwoordig ook kweelt: je weet niet wat een genstertje kan doen! Tijdens onze vele fietstochten durfde ik nogal eens blijven plakken bij een molen. Komt het omdat mijn achternaam daar enerzijds en mogelijk een beetje naar verwijst (tenzij men het gaat zoeken in enkele dialect woorden voor meikever...). Dus ik moest ik maken rond "meulens". Lukt het toch wel dat Marc "Dewitte" noemt zeker. En dus ging ik aan de slag voor DeWitteMeulenroute :-)

En vandaag kon ze, bij een fris winterzonnetje, ingereden worden. Het is ook steeds weer verrassend welke ronkende, stoere namen er aan gegeven werden. Het begon al met "De Grote Macht" bij het buitenrijden van Menen. Ze zijn trouwens ook niet meer zo talrijk de molens de de tand des tijds doorstaan hebben of het oorlogsgeweld overleefd hebben. Vaak kregen ze ook de naam van hun eigenaar: Vanbutselemolen, Vannestesmolen, ...

Heel bijzonder trouwens is ook "Preetjesmolen" (https://www.texturekortrijk.be/content/preetjes-molen ): de enige nog in werking zijnde vlaszwingelmolen in Europa. Het zal me te ver leiden om hier het ganse verhaal van het vlaszwingelen uit de doeken te doen. Maar wie interesse heeft zal het wel opzoeken.

Soms is er behoorlijk wat werk aan de winkel, zoals de molen op de Gavers in Harelbeke. Mooi dat er hier ook interesse is om deze molen zijn waardigheid terug te geven. In Zwevegem was de molen jammer genoeg ook uitgewiekt en de andere staat er een beetje schamel bij.

Vannestesmolen in Marke is dan weer een ander verhaal (https://www.molenechos.org/molen.php?nummer=817 ). In de krant van het weekend stond te lezen dat door de warme zomers van de voorbije jaren de kleilaag in de ondergrond dermate begint te krimpen dat er her en der in gebouwen scheuren ontstaan door verzakkingen. Het is duidelijk te merken!

Op de terugweg troffen we nog de Hoogmolen... het werd ons vrij snel duidelijk waarom deze zo genoemd wordt. Via de Marionetten in Kortrijk kwamen we immers in hogere sferen. Tot slot "De Goede Hoop" in Menen: pronkend boven de ringweg. Ook wij hebben goede hoop... dat we in het najaar toch nog naar Compostella kunnen fietsen tenzij de "snelheid" van vaccinatie aan dat tempo wordt aangehouden. Het volgende Witte Meulenritje zal ons naar het noorden van de provincie brengen. We houden dat in petto voor begin mei. Want eindigen in de Briekemolen is toch het mooiste wat er is zeker.

Geschreven door Fietsend.door.het.leven