Mechelen - Neeroeteren: 114 km (gepland)
Het tweede deel van de trip had veel weg van mijn Camino. 's Morgens vroeg wakker, niet meer moe en liggen waken tot het min of meer tijd is om de dag te starten.

Ontbijten, inpakken en om 8u45 wegwezen. Eerst een beetje zoeken om de drukke stad veilig uit te geraken. Want Mechelen is enorm veranderd en verfraaid sedert mijn legerdienst in 1974. Zeker een bezoekje waard.

Via de "fietssnelweg" werd koers gezet richting "de Kempen". Ook vandaag was het water mijn gezel.. en de wind mijn tegenstander. Gelukkig geen hemelwater maar wel de prachtige jaagpaden langs Nete, Netekanaal, Albertkanaal enz... Maar een kanaal heeft ook nog een andere functie dan fietstoerisme aantrekken. Dat leidt dan tot onverwachte omleidingen omdat ze net dan een schip aan het lossen zijn. Zeker langs het Albertkanaal was het minder aantrekkelijk fietsen. Maar goed: een keuze is een keuze; dus niet neuten.

Zoals geschreven: het was continu ferm stampen tegen een venijnige N NO wind. De doortocht door de Lommelse Sahara bood dan wel wat beschutting en rust maar het was ploeteren door het zanderige en keiige bospad. Na Pelt kwam het doel duidelijker in zicht langs de Zuidwillemsvaart. Tot in Bree toch want hier bleek het jaagpad onderbroken wegens werken. Het was niet meteen duidelijk welke richting best te nemen. Na wat gesukkel de eindbestemming opnieuw ingegeven in de GPS . Maar ik wist niet dat hier nog zoveel onverharde paden waren. Pffff. Bovendien pakten dreigende onweerswolken zich samen maar ik bleef wel gespaard.
Door de talrijke omleiding zijn het uiteindelijk 123 vermoeiende kilometers geworden. Maar de vermoeidheid werd snel vergeten door de hartelijke ontvangst. Het is altijd weer een beetje thuiskomen en tot rust komen.

Nu toch eerst wat rusten en genieten.

Geschreven door Fietsend.door.het.leven