Op slecht "zaat" zitten 🤔🙄🤔🙄

Het voormalig stationsgebouw van Deba is mooi opgeknapt als slaapplaats voor de pelgrims. Weliswaar bescheiden: geen keuken, geen ontbijt, niks om de kleren te drogen...maar anders perfect om 55 vermoeide zielen een onderdak te geven.

Het is een vreemde dag geworden met veel wendingen. Deze nacht om 4u00 wakker geworden door een vreemd soort alarm... Sloeg om de 5' aan, duurde 10" en zo maar verder. Bleek dat vanaf dat uur de oversteekplaats voor voetgangers automatisch in werking komt en gekoppeld is met een geluidssignaal...😡😡😡

Dus ja... liggen piekeren en hopen dat de eerste stappers niet te lang meer slapen.

Iets voor 6u00 uit de veren, direct aangekleed en gaan ontbijten in de tegenoverliggende brasserie... tortilla en een croissant met een café americano + 2 bocadillo's besteld voor de middag.

Nog voor 8u00 de fiets op en nog een mooi aantal km langs de kustlijn.... met de zilte zeelucht in de neus en flink water peper in ons g... om deze (opnieuw) moeilijke dag te overbruggen.

Volgens het programma waren er opnieuw vier nijdige hellingen, zowel in lengte als in helling. Marc zit een beetje door zijn beste krachten (de rustdag zou meer dan welkom zijn) en dus probeerden we een vergelijk te vinden. Ik wilde kost wat kost nog eens in G(u)erica zijn; Marc wou de laatste 2 beklimmingen vermijden.

De eerste klepper kwam na ong. 18 km. Een heuvel tot 350 meter met een quasi onmogelijk uit te spreken naam (zie foto). Dan dalen en opnieuw stijgen tot Muntibar waar we, een voor fietsers onnodig extra piekje (14%...), konden vermijden.

Dan dalen tot Guernica. Een levendige stad met een zeer bittere geschiedenis (https://nl.m.wikipedia.org/wiki/BombardementopGuernica).
Trouwens: in het ganse Baskenland is de roep naar nog meer autonomie bijzonder groot. De terreurdaden van ETA zijn hier ook nog lang niet vergeten en vergeven.
Onze (lekkere) bocadillo nuttigen we in de Park der Volkeren, palend aan het Baskisch parlement. Vandaag zat een bezoek er niet in wegens "enkel met gids".

Dan was de uitdaging: hoe geraken we gezond en wel in Bilbao. Geen sinecure... We hebben ons toch gewaagd via lokale wegen tot Amoribieta maar dan begon de klus. 23 km op de immens drukke N645. Voor beiden zeker niet het mooiste deel van onze tocht. Maar dat is nu eenmaal compromissen maken. Gelukkig werden we ook nog een beetje afgeleid via een losliggend fietspad en dat omdat de doortocht door een tunnel voor fietsers verboden was. Nadeel: dat fietspad liep over de Autzagane (230 meter). De bluts met de buil (of is het bult) dus.

We komen Bilbao binnen gevlogen...ik tik direct onze overnachtingslocatie in (een waypoint) en bij aankomst merk ik dat ik het verkeerde gekozen heb 😖😖😖. 2 km extra aan de broek maar wie Bilbao kent weet dat de straten hier zeer steil zijn. Sorry Marc... het was niet zo bedoeld.

We komen dan aan op het juiste adres en wat gebeurt er... Marc zijn zaat (🤣🤣🤣 ofte zadel) valt uiteen. Dat heb je dus als je op (een) slecht(e) zaat zit. 🤣🤣🤣
En malheur op malheur... onderweg is het voorlicht van zijn fiets ook nog afgebroken.
Er is dus werk aan de winkel. We mogen ons trouwens niet voorstellen dat het ergens in the middle of nowhere gebeurt.

Morgen een welgekomen rustdag. Oppassen dat we ons nu niet verbranden aan teveel en te zware wandelkilometers.

Geniet mee van dit, van alles wat was en van alles wat nog komen moet met deze tip van Karin: Moby - GO - https://youtu.be/NLCHARjjrws

Groeten Luc en Marc

Geschreven door Fietsend.door.het.leven