Nog even terug naar gisterenavond. Deze staat in gouden letters geboekstaafd in ons dagboek. Een culinair hoogstandje van Max zowel in kwantiteit als in kwaliteit. Het ganse verhaal neemt teveel plaats in de blog. Dat vertellen we na thuiskomst tussen pot en pint (jullie betalen ons de pint en dan krijgen jullie het volledig mooi verhaal).
We werden nog beloond met een mooie stempel in was (Marc een blauwe 💙; ik een groene 💚...) en een financiële tegemoetkoming voor de problemen van gisteren.

Inmiddels hebben wij ook ons dagschema 🕖 🕗 🕘 aangepast. Opstaan om 6u00, eten om 7u00 en uiterlijk om 8u00 de fiets op. Komt ons veel beter uit rekening houdend met de warmte en de te overwinnen obstakels.

Zogezegd, zogedaan dus. Na opnieuw een fantastisch ontbijt bij Max en het inslaan van wat eten voor de middag op weg richting Oloron. De etappe boezemde ons wat angst in omwille van afstand/HM/hitte.

Net buiten Maubourguet richting Vidouze werd ons een eerste blik gegund op de Pyreneeën🗻🗻🗻, de toppen glinsterend in de opkomende zon. Fantastisch zicht. Ze dreigden en grijnsden naar de eenzame fietser die krom gebogen over zijn stuur tegen de wind zichzelf een weg baant. 🎶🎶🎶🎶
Ons kunnen werd ook direct op de proef gesteld met 3 opeenvolgende klimmen gaande van 11 à 14% (14 % gedurende 250 meter) 8 tot 10% en nog eens een paar km van 6 tot 11%. Maar een keer dat grote geweld achter de rug was, was het een schitterende etappe. Eerder "zachte" klimmen en prachtige lange afdalingen. Maar vaak ook behoedzaam dalen op de kleinere wegen met verweerd asfalt en losliggende grind.

Niet dat we persé " stempeljagers" zijn maar het is altijd leuk als je uit een stadje of dorpje op die manier een herinnering kunt sprokkelen. Helaas... het is een erg grote brug dat OT's maken... vergelijk het met deze van Millau 🌉🌉🌉.

Morlaàs en Lescar waren de belangrijkste tussenstops. Het leverde enkele mooie foto's op en een welgekomen rustmoment. Deze wijze raad hadden wij van het thuisfront gekregen: niks forceren, vroeg beginnen en af en toe een rustmomentje inlassen!

Heel bijzonder was ook de Commanderie in Lacommande. Met achter de kerk bijzondere gedenkstenen: Stelle(s) heet dat.

Met Oloron in zicht volgden nog 3 bulten. Ze werden op vakkundige wijze overwonnen. Marc koos (eerder ongewild) om Oloron binnen te fietsen via de steile pukkel. Ondergetekende koos voor de easy way. Om 15u00 zat de dag erop. Nog douchen en een klein wasje en straks kijken wat er nog te beleven valt.

Nog even terug naar Max. Een lang verhaal en de jongste telg was amper 2 en een halve maand... achternaam Bett voornaam Elisa... mooie combinatie als je VN + AN neemt.
Voor Max en voor Elisa (van Serge Gainsbourg) ... https://youtu.be/P1306gvDN7o

Tot blogs!

Geschreven door Fietsend.door.het.leven