Vroeg uit de veren want we gaan verplaatsen. Van Kyrgyzstan naar Kazakhstan. Om 7 uur schuiven we aan voor het ontbijt. Rare blikken, uhhh het ontbijt is eigenlijk pas van 8 tot 10.
Ohh echt? Nou maar het is niet echt een probleem hoor, over 10 minuutjes is het klaar voor jullie.
Wat fijn zeg, zulke meedenkende mensen!
We krijgen gebakken eieren met toast en een warme pap. Het allerlekkerste hier is zeker weten de homemade frambozenjam, gemaakt door oma.
Na het ontbijt nemen we afscheid en krijgen we van Marsbek nog een klein potje "mountainhoney" mee, wat leuk zeg! En het kleding wassen is ook "van de zaak".
Dit hotel speelt erg goed in op de vraag van reizigers, dat is top!
Het is ongeveer 150km tot aan de grens met Kazachstan. De weg is matig tot slecht. Bovendien moeten we vaak stoppen om kuddes vee door te laten. Paarden, koeien en schapen.
Slechte weg, maar het uitzicht onderweg is adembenemend mooi!
De wit besneeuwde bergtoppen, de dalen waar de herfstkleuren al heel voorzichtig hun entree maken. Het is in één woord geweldig! We doen best lang over de rit naar de grens. Beter gezegd het schiet voor geen meter op! Maar eindelijk zijn we er dan toch. Boven op een winderige koude hoogvlakte met besneeuwde bergtoppen rondom. Eerst de Kyrgyzische grens. Stempel halen en door. De jassen gaan aan maar met blote voeten in Teva's is het best frisjes. Dan net daarna de grens met Kazachstan, hier hebben we flink meer tijd nodig. Het helpt natuurlijk ook niet echt als er een minibus vol Aziaten net voor je is. Michel mag met voorrang met het paspoort want hij is de driver. Daarna moet hij over een ijzeren stang rijden om de onderkant van de auto te controleren. Alle deuren open, controle met de herdershond. De hond moet in de achterklep springen, en zelfs de motorkap moet open. De knappe jonge douaniers controleren alles grondig. Maar ze hebben tussendoor ook tijd om met de honden te spelen.
Nadat de minibus aziaten door is, komt dan Lianne in beeld. Te voet de grens over. Een niets zeggend stempeltje rijker, en we kunnen door! In het dorp Kegen tanken we en kopen we een koffie met broodje bij de benzine pompen. Nu nog een bank zoeken om te pinnen, die blijkt ook aanwezig.

Next stop, 80 kilometer verder is de Charyn Canyon. We betalen elk 500 tenge (zo heet het geld hier, is net geen 1€) en dan mogen we door naar het bezoekers centrum. Hier parkeren we, en we lopen boven langs de rand van de "valley of the castles" naar het viewpoint 1, en verder door naar viewpoint 2 op het einde. Beide mooie uitzichten op de prachtige canyon. We blijven er een uurtje, en stappen dan weer in de Lexus om verder te rijden naar onze eindbestemming van vandaag, het dorp Saty.
Niet dat dit dorp ook maar enige aandacht verdiend ware het niet dat het bijzonder strategisch ligt ten opzichte van de bergmeren. Hier hebben we een nacht geboekt bij "Panorama Glamping". Duur woord voor ingerichte zeecontainers. Nou het ziet er echt niet verkeerd uit voor 1 nachtje. Leuk ingericht, Ikea stijl, en inclusief een badkamer met zelfs een hippe spiegel met verlichting. Dat de wc bril eigenlijk niet op deze toilet past nemen we maar voor lief. We hebben geluk, slechts 1 van de 8 containers heeft een wifi router ivm cameratoezicht, en juist die kamer hebben wij!
Dat van het panorama dat klopt wel, een werkelijk schitterend uitzicht over de vallei naar de rivier toe. We drinken een thee op ons eigen vlonder terras, er zijn ook kampeer stoelen. Dit is echt genieten zeg! De Kolsai meren halen we niet meer vandaag.
In het dorp is het wel even zoeken, er zouden hier "very many restaurants" zitten. We vinden er uiteindelijk eentje. En met het eten is het toch ook (bijna) goed gekomen.

Geschreven door BoschVertrekt