Heerlijk geslapen in het Grand Khan Tengri. Dat kan ook niet anders na zo'n nacht op een super hard bed. Het ontbijt is ook genieten.
We maken ons klaar voor een lange rit. Maar zover komt het echter (nog) niet. We zien het al direct als we naar buiten stappen, de rechter achterband staat heel erg plat. Die is gewoon heel erg kapot! Ojee, wat een slechte start is dat. Maar we hebben een reserveband, en na wat prutsen met gereedschap weet Michel die ook onder de auto uit te krijgen. Maar de krik das lastiger. De parkeerplaats voor een chique hotel is eigenlijk, bij nader inzien, de perfecte plek om een lekke band te hebben. Veel beter als "in-the-middle-of-nowhere" zeg maar. Bij de receptie vraagt Lianne of er een handige jongen beschikbaar is om een handje mee te helpen. Die is er, en hij weet van wanten. Hij roept ook weer hulp in van een ander jong gastje met een betere krik. Er komt ook nog een toeschouwer. Maar het lukt met deze krik, en het wiel wordt verwisseld. Nu rijd ik even met jullie mee naar een "vulkanizatsiya", een autobanden reparatiezaakje zegt ie. De eerste heeft geen tijd, de tweede is gesloten, maar de derde daar kunnen we terecht. We moeten het wiel door een gat in de muur duwen. Het gaat 300 som kosten (3,25€) om hem te repareren. Nou, das een koopje zeg! We wachten een klein half uurtje. De jongen van het bandencentrum hijst de band weer onder de auto, en controleert de banden spanning. Top!
De jongen van het hotel blijkt de zoon (24) van de eigenaar van het hotel te zijn. Ze bezitten 4 hotels hier in Naryn. Hij neemt beslist geen geld aan voor zijn hulp, wij zijn immers gasten van het mooiste en grootste hotel. We brengen hem uiteraard wel even terug na al zijn hulp. Poeh, das dus gefixt.

Op weg naar Tash Rabat, een karvanserai uit de 15e eeuw (=rustplaats voor karavanen en hun dieren). Het is slechts 112 km maar je doet er toch al snel 2 uur over. Het eerste stuk is bekend, en voert ons over de prachtige bergpas met rode en witte bergen.
Daarna passeren we nog twee kleine dorpen. De weg is verhard maar er zijn overal drempels en heuvels waarvoor niet gewaarschuwd wordt. Das dus extra opletten ook met de snelheid. Op een gegeven moment is er de afslag naar de vallei van Tash Rabat. Scheen in Naryn nog de zon, hier wordt het steeds donkerder, en het begint te regenen wat ons niet verbaasd. De weg is 14 km gravel, maar grote delen zijn van het wasbord-type. Dat rijdt voor geen meter. Zelfs in de regen is de vallei prachtig. En als we dan ook nog een schitterende roofvogel spotten op een paal dan is dat wel de kers op de taart! Hij blijft mooi poseren, of zit hij gewoon op te drogen na de regenbui.
De gravel wordt beter, en de eerste yurtkampjes komen in zicht. Na 14 lange kilometers is daar dan de Tash Rabat karvanserai. Eigenlijk wel kleiner dan verwacht. We kopen een kaartje voor 150 som. Er hangen foto's van hoe het ooit was, het moet een prachtig gebouw geweest zijn. Nu is het vooral donker en leeg. We mogen ook op het dak. Daar denken we ons in hoe de vallei er uit zou zien in de stralende zon. Maar zelfs in de (mot)regen is de plek al bijzonder.
Op de weg terug komen we langs pluizige schattige kalfjes die bij moeder drinken. En ook de berg marmotten springen weer alle kanten op.

In de avond eten we wederom bij het hotel. En yes, ze hebben speciaal voor ons forel ingekocht. Wat heerlijk!
Tegenover is er weer een bruiloft. Elke dag in augustus is er wel een bruiloft in de feestzaal. Nou, dan zal er in mei wel een geboortegolf volgen!

Geschreven door BoschVertrekt