Heerlijk "bij" geslapen na de nacht in het vliegtuig. Het ontbijt wordt keurig verzorgd door een dame. Er is een klein buffetje, helemaal prima. Tegen half 9 gaan we rijden, het is gelukkig nog best rustig in de stad.
Zodra we Bishkek uit zijn passeren we talloze stalletje met meloenen in alle soorten en maten. Later op de dag worden het rekjes met emmertjes gevuld met mooie rode appels. Weer wat later grote ronde ketels met gegrilde maïskolven.
Dit alles afgewisseld met mensen met jerrycans die benzine willen verkopen. We rijden het eerste stuk langs de grens met Kazachstan.

Het is 1,5 uur rijden naar onze eerste stop, de Burana toren. Het is een zeer oude (gerestoreerde) toren die ooit onderdeel was van een moskee. Nu staat de toren eenzaam in het landschap. Je kunt hem ook beklimmen, wij vinden dat niet nodig. Iets achter de toren is namelijk een heuvel die je kunt beklimmen en dan kan je nog een veel betere foto maken inclusief de toren zelf.
Net achter de toren is een veld met "balbals". Dat zijn stenen met gezichten van krijgers er op. Heel interessant, de ene ziet er nog mooier of beter bewaard uit dan de andere.
Ze liggen er al best lang. Ook staan er stenen met inscripties.
We drinken er een kopje thee en stappen weer in.
Het is 2 uur rijden naar Kochkor. Onderweg wordt het landschap met kale oker-kleurige bergen. We gaan een bergpas over en stoppen bij een uitzichtpunt bij het OrtoTokoy reservoir. Hier staat ook een hele oude camper uit Oostenrijk. Ze maken een roadtrip van Oostenrijk naar India. De vrouw komt denken we ook uit India.
Ze hebben blijkbaar dezelfde bestemming vandaag want we komen ze steeds tegen. Bij de benzinepompen kan je niet zomaar tanken. Er komt geen druppel uit. Je moet eerst binnen gaan zeggen dat je wil tanken en bij welke pomp, en pas dan zetten ze iets open. In Kochkor eten we een hapje.
Dan nog een stukje rijden en dan komt de afslag naar het Soň Köl meer. Direct start ook de gravel weg. We moeten 85 kilometer over de gravelweg.
Het eerste stuk is nog heel redelijk. Maar na het enige dorp dat we passeren start dan: "de gevaarlijkste wegen ter wereld deel 1".
Het gravel wordt slecht met super veel gaten. Grote keien die je moet ontwijken en dan natuurlijk nog wat afgronden en haarspeldbochten. We zitten in onze eigen aflevering. Even de GoPro erbij om het te filmen.
We wilden echt geen saaie vakantie op een all inclusive resort op een standaard bestemming, nee we willen wel wat actie.
Het landschap is adembenemend mooi, achter elke bocht weer nieuwe bergen. Ook de Oostenrijk/India camper heeft het zwaar te verduren maar wat is het mooi. We passeren de camper, en wat denk je. De Oostenrijker staat te wild-plassen met een adembenemende view. Wie doet hem wat!

Na 50 km komt het Soň Köl meer in beeld, in de verte dan. Het is een supergroot Alpine meer op 3016 meter hoogte met ijskoud water. Overal zijn yurtkampen. De normale yurts waar mensen wonen bij hun vee. En er poppen ook steeds meer "toeristen" yurt kampen op. Overal zien we paarden, geiten, schapen en koeien.
Het meer is adembenemend mooi! Met een grote boog moeten we er omheen rijden, nog eens 35 km gravel. Het is tevens de enige weg om het meer dus erg veel keuze is er ook niet. Uiteindelijk dan het bord van Yurtcamp Ali Nur. Nog een stuk rijden over een soort weiland met gaten en kuilen. Ali Nur is een groter kamp met 10 tenten. We worden al verwacht en welkom geheten. Snel omkleden, het is hier een stuk frisser. Aan teva's heb je hier niet veel, de bergschoenen aan, en de merinowollen truien en nog een dik vest. In de restaurant yurt ontmoeten we Emanuelle en Pierre. Een accountant en apotheker uit Paris. Het wordt erg gezellig met het jonge Franse stel. Er zijn maar 2 yurts bezet vannacht. Het kamp is bijna direct aan het meer, er lopen paarden er vrij omheen. We eten een gevulde soep en een bord met groente stoof en een vettig vleesje. Het vleesje vis ik er uit. Verder onbeperkt thee of nescafe, thats it! Als je denkt hier een biertje te kunnen scoren kom je nog bedrogen uit.
Het koelt snel af, maar wel een erg mooie rode zonsondergang. We liggen er vroeg in, de merino truitjes houden we aan maar er zijn heerlijke dikke dekbedden en daarop een fleece sprei. De zoon heeft de kachel in de yurt aangemaakt tijdens het eten, dus het is heerlijk warm in de yurt. Deurtje dicht en de telefoons opladen zolang de generator aan staat. Wat zullen wij heerlijk slapen want dit is een magische plek.

Geschreven door BoschVertrekt