Wakker worden door het krijsende geluid van de meeuwen. Een nieuwe dag wacht op ons. Door het raam in mijn slaapkamer zie ik de zoutmeren met de flamingos iets achter het appartement. Heel mooi! Die gaan we later dit weekend bekijken.
Er worden verse broodjes gehaald, eitjes gekookt, de tafel gedekt. Uitgebreid ontbijten met uitzicht op zee. Fantastisch!

We gaan een stuk rijden naar het pittoreske stadje Orihuela. Onderweg passeren we talloze sinaasappel- en citroen boomgaarden. Wat leuk zeg! Het wordt echter steeds bewolkter ook, dat vinden we minder. Een flinke regenbui volgt maar kijk, het klaart weer op.
In Orihuela schijnt de zon alweer. Het is hier wel een beetje zoeken naar het oude centrum, in eerste instantie lijkt het echt helemaal niks. Maar we zetten er flink de pas in, ondanks de hitte, en ineens zijn we er dan toch! Achteraf was het niet eens zo ver lopen. Een mooie mercado met prachtige spotgoedkope kersen. Die kopen we straks op de terugweg. Maar 2€ per kilo en wat zien er prachtig uit!
We lopen verder. Nauwe straatjes, de prachtigste kerken en een kathedraal. Met een prachtige deur vol metalen sterren en hele hoge deurkloppers. Woonden hier vroeger reuzen dan, want die kloppers hangen veel en veel te hoog.
De droge river Rio Segura die momenteel toch water bevat. Gekleurde huisjes langs de oever.
En dan is daar Café Manolo: onder 2 gigantische olijfbomen, een mooi terras aan de oever van de Rio Segura. Koffie, en een "refresco", het is eigenlijk bijzonder goed toeven bij Manolo. Als hij even later komt vragen of we ook geen tapas willen, denken wij "¿por qué no?"
We bestellen wat salades, tortilla, ensalada de Murcia, en hebben jullie ook "albondigas"? Sí, tuurlijk. Oké, die willen we ook graag bestellen. Een tapa met 5 gehaktballetjes dan por favor. De tafel komt goed vol met van alles, maar de gehaktballetjes dat lukt niet helemaal.
We krijgen een tapa typico, een felgele soep waarin een eidooier en een gigantische gehaktbal van kip/rund/varkensvlees (ja alle 3!) drijft. Dé specialiteit van deze regio zegt Manolo trots. Het ziet er een beetje vreemd uit, maar allez, we gaan het proberen.
Tja, zo kom je nog eens voor verrassingen te staan. Ook best grappig!
Deze tapas lunch was overigens goed geslaagd, en we moesten met 5 man maar 65€ betalen, das echt geen geld! Opvallend detail: wij zijn de enigen van het hele terras die geen drupoel alcohol gedronken hebben. Wij rukken
ons met enige moeite los van het terras van Manolo. Er wachten ons namelijk nog mooie dingen in Orihuela. Een stadhuis, een kerk met bomen ervoor die vol hangen met hippe haak werkjes. Er zijn hier sowieso ontzettend veel prachtige oude gebouwen.
De kersen dat ging helaas niet meer lukken, de markt was al afgelopen. Das jammer zeg!

We rijden door naar Elche, ook wel Elx genoemd. Hier bevind zich een gigantische palmentuin, de Palmeral de Elx. We lopen hier een route langs de vele soorten palmen en bloemen. Het is bloedheet, maar de palmen bieden wel wat schaduw. Na een kilometer of 3 vinden we het welletjes, voor nu genoeg hele mooie palmen gezien.
Terug in Santa Pola drinken we het een en ander, en de dames spelen "regenwormen".
Ons avond eten is simpel, broodjes bockworst. Na de koffie nog even over het strand de voetjes in het zand. Zo komt een meer dan mooie dag ten einde.

Geschreven door BoschVertrekt