Afgelopen week is de vakantie al goed begonnen: woensdag pubquiz met derde plaats, donderdag terras tot laat met Ron en Jolanda, vrijdag borrel bij Cor en Anneke, zaterdag naar Coldplay in Brussel met Jop en gisteren bbq bij Wil en Sjie!! Je zou haast denken dat je al genoeg leuks hebt gedaan en dit was nog maar het voorproefje!

Vandaag vliegen we naar Istanbul. Na het inpakken en schoonmaken van het huis (martin en Irene komen in ons huis) toch nog veel last minute geregel en stress. Op vakantie gaan is hard werken....

Er is gewaarschuwd dat het dit jaar extreem druk is op de Europese luchthavens. Overal is een schreeuwend tekort aan personeel en op het nieuws zien urenlange wachtrijen op luchthvebs waardoor regelmatig mensen hun vlucht missen. Dus 6 uur op om ongeveer 2,5 uur voor de vlucht aan te komen op Koln airport. Ondanks kleine omweg (oeps verkeerde adres ingetypt) ruim op tijd maar er zijn idd hele lange rijen. De dagen dat vliegen comfortabel was liggen echt ver achter ons. Gelukkig zijn we in Duitsland: als ze op 1 plek in de wereld orde kunnen scheppen in totqle chaos, dan is het hier wel. Dus alles komt goed en we zitten op tijd in het vliegtuig.

Na bijna 4 uur vliegen komt Istanbul in zicht. De Turkse kust lonkt, blauwe zee tegen een mistige lucht van de hitte die van het land opstijgt. Als we lager komen eindeloze betonnen grijze torenflats. The city, a wasting disease, zong Anne Clark. Het geeft een beklemmend gevoel, dit bijna apocalyptische uutzicht op een scifi achtige stad zonder mensen. Is maar goed dat ik weet dat het zo op de grond niet is. Istanbul here we come!

Na een helse taxirit die ipv de aangegeven 45 minuten meer dan 2,5 uur duurt door het moordende verkeer bereiken we Sultanahmet, het oudste deel van de stad en ons hotelletje in een doodlopend straatje dat als parking wordt gebruikt.

Het is warm, we zijn moe van de reis en de eindeloze file. Na het eten op de hoek van de straat in een gezellig tentje komen we weer wat bij onze positieven. We lopen naar het centrale plein met de Hagia Sofia en de blauwe moskee en genieten van het uitzicht op de mooie gebouwen, de gekleurde fonteinen en de mensen die in het parkje flaneren, picknicken, kletsen en spelen. Overal ruikt het naar gebrande maiskolven en kastanjes. Als de imam oproept tot het gebed is het plaatje compleet....heerlijk om weer zo ver weg te zijn!

Geschreven door 4opreis.reisverhalen